از آنجائىکه تشخيص و صرع اغلب تنها بر پايه شواهد بالينى است گرفتن شرح حال دقيق ضرورى است. تشخيص افتراقى آن (جدول - تشخيص افتراقى تشنج -) شامل سنکوپ يا تشنج سايکوژنيک (تشنج کاذب) است. در معاينه باليني، عفونت، تروما، توکسينها، بيمارىهاى سيستميک، اختلالات عصبى جلدى و بيمارىهاى عروقى مورد جستجو قرار مىگيرند. تعدادى از داروها آستانه تشنج را پائين مىآورند (جدول - داروها و موادى که مىتوانند باعث تشنج شوند -). غير قرينگى در معاينه عصبي، تومور مغزي، سکته مغزي، تروما يا ضايعات موضعى ديگر را مطرح مىکند رويکرد الگوريتمى بيماران تشنجى در شکل (- ارزيابى بيمار بزرگسالان مبتلا به تشنج -) رسم شده است.