درمان

آرتريت پسورياتيک نوعى آرتريت التهابى مزمن است که ۴۲-۵% مبتلايان به پسوريازيس را مبتلا مى‌کند. تعدادى از بيماران خصوصاً افرادى که اسپونديليت دارند داراى آنتى‌ژن سازگارى بافتى HLA-B27 هستند. معمولاً شروع پسوريازيس قبل از ايجاد آرتريت است. در حدود ۱۵% موارد قبل از بيمارى پوستى آرتريت ايجاد مى‌گردد.

الگوهاى درگيرى مفصل

- اليگوآرتريت غير قرينه: شايع‌ترين الگوى درگيرى است و در ۷۰-۱۶% (متوسط ۴۷%) بيماران مشاهده مى‌گردد. اغلب DIP/PIP دست‌ها و پاها، زانوها، مچ دست‌ها و مچ پاها را مبتلا مى‌کند. ممکن است 'انگشت سوسيسى‌شکل' ديده شود که منعکس‌کننده التهاب غلاف تاندون است.

- پلى‌آرتريت قرينه (۲۵%) مشابه آرتريت روماتوئيد است با اين فرق که فاکتور روماتوئيد منفى است و ندول روماتوئيدى وجود ندارد.

- درگيرى غالب مفصل بين انگشتى ديستال (DIP) ده درصد: به ميزان فراوانى با تغييرات پسورياتيک ناخن همراه است.

- آرتريت موتيلان (Arthritis Mutilans) (۵-۳%): شکل تهاجمى و مخرب آرتريت همراه با دفرميتى شديد مفصل و اضمحلال استخوان.

- اسپونديليت و يا ساکروايلئيت،: در ۴۰-۲۰ درصد بيماران مبتلا به آرتريت پسورياتيک درگيرى مفاصل محورى مشاهده مى‌گردد و ممکن است در غياب آرتريت محيطى باشد.

ارزيابى

- فاکتور روماتوئيد منفي

- کم‌خونى هيپوپروليفراتيو، افزايش ESR

- ممکن است هيپريوريسمى ديده شود.

- در بيمارى فولمينانت بايد به HIV مشکوک بود.

- مايع سينوويال التهابى و نمونه‌بردارى بدون يافته‌هاى اختصاصي

- خصوصيات راديوگرافيک شامل اروزيون حاشيه مفصل، آنکيلوز استخواني، خوردگى بند ديستال انگشتان، دفرميتى 'مداد در فنجان' (پروليفراسيون استخوان قاعده بند ديستال انگشت همراه با کم‌کم باريک شدن بند پروگزيمال انگشت)، اسکلت محورى با ساکروايلئيت غير قرينه، سين‌دسموفيت‌هاى غير حاشيه‌اى غير قرينه.

تشخيص

با مشاهده موارد زير مطرح مى‌گردد: الگوى آرتريت و طبيعت التهابي، فقدان فاکتور روماتوئيد، مشخصه‌هاى راديوگرافيک، وجود تغييرات پوستى و ناخنى مربوط به پسوريازيس.

درمان

- آموزش بيماران، فيزيوتراپى و کاردرماني

- NSAIDs

- تزريق داخل مفصلى استروئيد - در بعضى حالات مفيد است. به‌ندرت از گلوکوکورتيکوئيدهاى سيستميک استفاده مى‌گردد زيرا پس از قطع آن امکان شعله‌ور شدن برگشتى بيمارى پوستى است.

- املاح طلا به‌صورت عضلانى يا خوراکى - در بعضى بيماران سودمند است. عوارض جانبى بارزى دارد.

- متوترکسات (۲۵-۵ mg در هفته به‌صورت خوراکي)

- در موارد پيشرفته، خصوصاً با درگيرى پوستى شديد تجويز مى‌شود. عوارض جانبى بارزى دارد.