|
|
|
|
|
| در اينجا طرح قدم‌به‌قدم براى تشويق و ترغيب فرزند شما به استفاده از زبان بدن او، آنچنان که يک برداشت اوليهٔ بسيار مثبت را منتقل کند، معرفى شده است:
|
|
| - قدم اول:
|
| جزئيات زبان بدنى را که در برداشت مطبوع و مثبت از نگاه ديگران مؤثر مى‌باشد، مشخص کنيد. در اين کار بايد خيلى روشن و شفاف عمل نمائيد تا بتوانيد به‌درستى بر يکى از آنها تأکيد کنيد.
|
|
| - قدم دوم:
|
| روشى را که فرزند شما هنگام ملاقات با کودک ناآشنا بايد اتخاذ کند تا بر نحوهٔ برخورد آنها تأثير بگذارد، براى او شرح دهيد. کودکى با سن و سال سه يا چهارسال اين مطالب را درک مى‌کند.
|
|
| - قدم سوم:
|
| فقط يک مورد از زبان بدنى مثبت را در يک لحظه براى آموزش انتخاب کنيد. البته مى‌توانيد هرگاه اعتمادبه‌نفس او بيشتر شد اين کار را گسترش دهيد، اما در اولين نمونه و در يک زمان واحد فقط يک جنبه از زبان بدن براى کودک کوچک شما کفايت مى‌کند.
|
|
| - قدم چهارم:
|
| همراه با مثال، موارد را به او نشان دهيد. به‌طور مثال اگر از او مى‌خواهيد در مقابل ديگران راست و کشيده بايستد، او را به حالت ايستاده در وضعيت ثابت نگه داشته، صورت او را به آن شکل که مى‌خواهيد به طرف مقابل نگه داريد و يا مى‌توانيد او را در کنار خود نگاه داشته، الگوى اعمال مورد نظر را خود انجام دهيد.
|
|
| - قدم پنجم:
|
| به‌وسيلهٔ نقش بازى کردن تمرين کنيد. وقتى فرزند شما از قوهٔ تصور و خيال براى انجام اين نوع فعاليت استفاده مى‌کند، لذت مى‌برد. وانمود کنيد يک غريبه هستيد و او براى اولين‌بار شما را مى‌بيند. نقش بازى کردن به فرزند خود اجازه مى‌دهد که اين مهارت‌ها را در محيطى ايمن و مطمئن تمرين کند.
|
|
| - قدم ششم:
|
| وقتى فرزند شما از زبان بدنى که به او آموخته‌ايد شروع به استفادهٔ مثبت مى‌کند، حتماً او را تشويق کنيد. بگوئيد که چقدر از بودن با او راضى و خشنود هستيد و به او يادآورى کنيد ديگران نيز در نتيجهٔ اين کار برداشت اوليهٔ بهترى از او خواهند داشت.
|
|
| - قدم هفتم:
|
| زبان بدن کودک خود را تا چند ماه آينده براى اطمينان از اينکه به استفادهٔ مثبت از آن ادامه مى‌دهد، مورد بازبينى و نظارت قرار دهيد. همچنين مى‌توانيد پيشنهاد دهيد که در ميان کودکان ديگر به جست‌وجوى نمونه‌هائى از زبان بدن مثبت بگردد.
|
|
|
|
| وقتى که براى اولين‌بار کودکى را مى‌بينيد احتمالاً برجسته‌ترين جنبهٔ پيام غيرکلامي، وضعيت و حالت بدنى اوست و شما قبل از اينکه بتوانيد بيان چهره‌اى شخصى را ببينيد، از يک فاصله متوجه وضعيت بدنى وى خواهيد شد، بنابراين بايد اولين مورد، 'مهارت زبان بدن' باشد که به کودک شما آموزش مى‌دهيد.
|
|
| فرزند شما ممکن است ذاتاً هنگام برخورد با يک کودک يا بزرگسال خجالت بکشد و در نتيجه در چنين موقعيت‌هائى بيشتر حالت بدنى دفاعى را نشان دهد، به‌صورتى که شانه‌هاى او آويزان و خم شده به‌طرف زمين، کمر او خميده، دست‌هاى او شل و در دوطرف آن آويزان شده باشد، همچنين پاهاى خود کمى از ناحيهٔ زانو خم باشد. علاوه بر اين حالت بدنى (بسته) ممکن است نيم‌رخ بوده است يا پشت خود را به غريبه کند و تماس موجود او در کمترين حد خود باشد. برداشت کلى از اين حالت مى‌گويد 'دورشو، نمى‌خواهم با تو آشنا شوم' .
|
|
| مهم‌ترين بخش بعدى تماس چشمى است. چشم‌ها به‌راستى 'پنجرهٔ روح و روان' هستند و تماس چشمى مستقيم پذيرنده‌ترين بخش زبان بدن مى‌باشد. در حقيقت، يکى از دلايلى که چرا بچه‌ها خوشايند همه هستند اين است که چشمان آنها نسبت به اندازهٔ سر بزرگتر مى‌باشد، و اين به جذابيت آنها اضافه مى‌کند. فقط در دوران بعدى کودکى است که رشد سر نسبت به اندازه چشم‌ها را کاهش مى‌دهد.
|
|
| ايجاد تماس چشمى مثبت، در هر صورت کار ساده‌اى نيست. تماس چشمى تنها، ضرورتاً يک برداشت مطبوع و دلپذير ايجاد نمى‌کند.
|
|
| لذا اينکه خيلى ساده به کودک خود بگوئيد هنگام اولين برخورد به چشم‌هاى کودک ديگر بنگرد ممکن است بد تعبير شود.
|
