شايد احساس کنيد احمقانه است که با نوزاد خود گفتوگو کنيد، چرا که او نمىتواند به شکل کلامى پاسخ دهد؛ و شايد مىگوئيد که بايد بر زبان بدن تکيه کرد. با اين حال گفتوگو با نوزادان باعث تحريک پيشرفت زبانى و مهارتهاى غيرکلامى او در آينده مىشود.
باعث مىشود به استفاده از مهارتهاى ارتباطى تشويق و ترغيب گردد
گرچه کودک شما درک واقعىاى از آنچه به او مىگوئيد ندارد، با اين حال تشخيص مىدهد که در حال تماس گرفتن و ايجاد ارتباط با او هستيد. او از اين ارتباط و تماس و کنش و واکنش، علىرغم محدوديتهاى تحولى که در اين سنين وجود دارد، لذت مىبرد. در نتيجه تلاش بيشترى مىکند تا به شکل غيرکلامى با شما ارتباط برقرار کند.
اين کار مدل و الگوئى براى تقليد، به او ارائه مىدهد
او از نزديک بهصورت و چهرهٔ شما مىنگرد. بهويژه مشغول صحبت با او هستيد و متوجه ابعاد غيرکلامى پيام شما مانند تظاهرات (داراى تنش يا آرامش)، حالت دهان (باز و خندان يا بسته و محکم) و چشمان شما (درخشش يا متأثر و بىحال بودن) مىباشد و تقليد از برخى از اين اشکال را آغاز مىکند.
باعث کاهش ناکامى او مىشود
هرچه کودک شما در آرامش بيشترى باشد احتمال بيشترى وجود دارد که با شما ارتباط برقرار کند (که مىتواند از طريق زبان بدن باشد). گفتوگو، تعريف قصه و خواندن آواز براى او همه و همه به احساس آرامش و راحتى آن کمک مىکند و او را در فضاى ارتباطى بهترى قرار مىدهد.
بنابراين از اينکه با نوزاد خود گفتوگو کنيد خجالت نکشيد و احساس بيهودگى نکنيد. اين کار به تقويت دلبستگى عاطفى بين شما و او کمک مىکند. البته هنگامى که با آرامش، مهارتهاى ارتباطى او را (هم کلامى و هم غيرکلامي) تحريک مىکنيد و همچنين هنگامىکه باعث مىشود زندگى براى شما جالبتر گردد.