سخن گفتن اولیه

در دوازده‌ماهگى ممکن است اولين کلمات را از زبان کودک بشنويد. به‌خاطر داشته باشيد که نيازى نيست صدا، درست همانند کلمه‌اى باشد که شما استفاده مى‌کنيد. اين کلمات اوليهٔ او به شکلى ساده، صداهاى متوالى قابل شناسائى کودک باشند که پيوسته در موقعيت‌هاى مشابه براى تشخيص يک شخص يا شيء به‌کار مى‌رود.

طى دورهٔ سنى از تولد تا بيست و يک ماهگي، کودک شما سطوح ويژه‌ٔ ارتباط صوتى را پشت سر مى‌گذارد. تقريباً در اين سنين، در يک‌ماهگى هنگام صحبت کردن با او، نوزاد قادر است سر خود را به‌سوى شما بچرخاند، يا هنگام روشن شدن تلويزيون يا راديو به‌سوى آن برگردد. در اين مرحله با گريه‌هاى او آشنا هستيد. اين گريه‌ها شما را قادر مى‌سازد تا معنى هرکدام از صداها را به شکل درست بفهميد. او در سه ماهگى بيشتر مراقب صداهاى اطراف خود مى‌باشد و ممکن است به‌خاطر گوش دادن مشتاقانه به اطراف، فعاليت‌هاى خود را متوقف سازد. صداهاى قابل تشخيص مثل (وي)، (با)، (دا) رايج هستند.

کودک شش‌ماهه بسيار به ارتباط پيش کلامى علاقه‌مند مى‌شود و تلاش مى‌کند تا توجه شما را با توسل به برخى تعاملات کلامى جلب کند. او گرچه هنوز نمى‌تواند صحبت کند، اما گاهى اوقات غان‌وغون خود را متوقف مى‌سازد تا شما چيزى بگوئيد. گوئى در حال يک گفت‌وگوى عادى است. او دامنهٔ وسيعى از غان‌وغون‌هاى متفاوت را ايجاد مى‌کند و در نه‌ تا دوازده‌ماهگى غان‌وغون‌هاى او به‌منظور تشکيل مجموعه‌هاى متفاوت و گوناگون ترکيب مى‌شود که شروع به استفادهٔ مداوم و معنادارترى از آن مى‌‌کند. به‌عنوان مثال ممکن است موقع ديدن سگ بگويد (ناتا) و موقع ديدن برادر او بگويد (بابا). اين کلمات براى او مفهوم دارد و اگر نداشته باشد لااقل براى شما دارد.