گریه کردن

در حقيقت تمام پدر و مادرها بر سر اين مطلب که گريه کردن مؤثرترين و قوى‌ترين روش ارتباط فرزند آنها مى‌باشد توافق دارند. شگفت‌آور است که کودکان بخش عمده‌اى از زمان خود را صرف انجام اين کار مى‌کنند (حداقل دو ساعت در روز!) گريه کردن فراوان‌ترين فعاليت در سه ماههٔ اول زندگى مى‌باشد و سپس به‌تدريج کاهش پيدا مى‌کند تا اينکه کودک در يک سالگى کم‌تر از يک ساعت در روز گريه مى‌کند.

کودک شما مثل خيلى‌هاى ديگر، احتمالاً در ساعات اوليهٔ شب درست موقعى که شما و خانوادهٔ شما پس از يک روز سخت مى‌خواهيد استراحت کنيد و کمى آرامش پيدا نمائيد، جيغ و فرياد به راه مى‌اندازد. شگفت اينکه تعداد زيادى از کودکان، مداوم گريه مى‌کنند. گرچه ظاهراً دليلى براى اين گريه وجود ندارد. اگر کودک شما جزء اين گروه است، مطمئن باشيد که او تنها کودکى نيست که اين‌چنين است. خوشبختانه پس از مدتى ناگهان تغيير رويه مى‌دهد و هرچه بزرگ‌تر مى‌شود، روابط غيرکلامى پيچيده‌اى را جايگزين آن مى‌سازد و در چنين برهه‌اى از زمان است که اگر قادر به فهم معناى گريهٔ او باشيد، اين گريه‌ها به شما يارى مى‌رسانند.

گريهٔ کودک شما معناى متفاوتى دارد. هرنوع از گريه‌هاى او پيام جداگانه‌اى ارسال مى‌کند. همان‌طور که در حال شناختن ويژگى‌هاى فرزند خود مى‌باشيد خود را با گريهٔ او هماهنگ مى‌کنيد و مى‌آموزيد که چگونه براى آرام ساختن او عکس‌العمل نشان دهيد. به‌خاطر داشته باشيد که او هرگز براى اينکه فقط گريه کرده باشد، گريه نمى‌کند، بلکه هميشه دليلى براى اين کار وجود دارد. گريه کردن هميشه ناشى از ناراحتى است، ناراحتى جسمانى يا عاطفى و روحي.