درمان

اين عارضه يک خارش موضعى با علت ناشناخته است که در زنان شايع‌تر از مردان است. اين عارضه اغلب در پشت، سر، بازوها، پاها و مچ پاها بروز مى‌کند. بثورات مشخص اين عارضه در اثر خاراندن ايجاد مى‌شوند، و موضعي، خشک، پوسته‌دار، و نامنظم هستند. در صورت مزمن شدن عارضه، رنگدانه‌هاى پوستى زيادى ممکن است ظاهر شوند. نام‌هاى ديگر اين بثورات پوستى 'ليکن سيمپلکس' و 'التهاب پوستى عصبي' است. به‌نظر مى‌رسد که فشار روحى و تنش‌هاى عصبى ميزان خاراندن را افزايش دهند و اين مسئله ممکن است به يک عادت ناخودآگاه تبديل شود.

درمان

درک اين نکته که خاراندن و سايش پوست باعث بروز تغييرات پوستى مى‌شود، اهميت دارد. با کاهش عمل خاراندن، ضايعات شروع به برطرف شدن مى‌کنند و اين پديده به نوبهٔ خود ممکن است به‌عنوان يک عامل مثبت در توقف خاراندن مؤثر باشد. کرم هيدروکورتيزون (مثل کورتيد) ممکن است مفيد باشد. پزشک ممکن است يک نوار آغشته به کورتيزون براى مصرف در صبح و عصر، و داروهاى خوراکى براى برطرف کردن احساس خارش تجويز کند.

خارش مقعد و فرج

وقتى التهاب پوستى ناشى از خاراندن به مقعد و فرج محدود شود، به ترتيب به آن خارش مقعد يا خارش فرج مى‌گويند. درمان اين عارضه مشابه موردى است که در بالا توصيف شد، ولى پزشک بايد علل ديگر خارش موضعى شامل کرمک، عفونت، مخمرهاى قارچي، بواسير، شقاق مقعد، زگيل‌هاى تناسلى و التهاب پوستى تماسى را رد کند.