التهاب پوستى سبورئيک نوع ديگرى از التهاب مزمن و پوستهدار با علت ناشناخته است که نواحىاى از پوست را که غدد فراوان سباسه (چربي) دارند، مبتلا مىکند. شايعترين نواحى ابتلاء عبارتند از: پوست سر، دو طرف بيني، ابروها، پوست پشت گوش، و روى استخوان جناغ سينه. در افتراق بين شورهٔ سر. پوست چرب، و التهاب پوستى سبورئيک اغلب اشتباه مىشود.
شورهٔ سر عارضهاى است که با پوسته پوسته شدن بيش از حد پوست سر همراه است. اگرچه اغلب خارش وجود دارد، ولى با شورهٔ سر مصرف، التهاب ديده نمىشود.
پوست چرب (سبوره) عبارتى است که براى توصيف چربى بيش از حد پوست و پوست سر بهکار مىرود. در اين مورد نيز التهاب پوستى وجود ندارد.
التهاب پوستى سبورئيک در سه گروه سنى بروز مىکند که عبارتند از: شيرخواران، افراد ميانسال و سالخوردگان. التهاب پوستى سبورئيک در شيرخواران ممکن است به شکل ضايعات ضخيم، زرد و پوستهدار سر که به 'کلاه گهواره' معروف است، ظاهر شود. اين عارضه اغلب با بثورات شديد ناشى از کهنهٔ بچه همراه است و بعد از هشت ماهگى برطرف مىشود. اگرچه اين بيمارى در بزرگسالان به آسانى درمان مىشود ولى تمايل به عود دارد.
درمان
شورهٔ سر ساده در بزرگسالان معمولاً با استفاده روزانه از شامپوهاى حاوى سولفيد سلينم (سلسان)، سولفور (مثل سبولکس، وانسب)، يا پيريتيون زينک (دانکس، هِد اَند شولدر) بهخوبى مهار مىشود. شامپوهاى قطران زغالسنگ و ساليسيلات (دنورکس، تگرين، وانسب T)، نيز مؤثر هستند. هنگامىکه عارضه مهار شد، براى حفظ اثر درماني، استفاده از شامپوهاى طبى دو بار در هفته معمولاً کافى است. در صورت بروز التهاب، مىتوان کورتيکواستروئيدهاى موضعى را طبق دستور پزشک روى پوست سر و ساير نواحى مبتلا ماليد. التهاب پوستى سبورئيک شيرخواران و کودکان بايد توسط پزشک درمان شود.
مطالعات اخير يک رابطهٔ علت و معلولى بين التهاب پوستى سبورئيک و مخمّر شايع پوستى پيتيروسپوروم اُوال نشان داده است. در موارد مقاوم به درمان دربارهٔ استفاده از داروهاى موضعى ضد مخمر مثل ايميدازول از پزشک نظرخواهى کنيد.