|
|
|
|
|
|
فرآورده‌هاى زير معمولاً براى درمان بيمارى‌هاى پوستى به‌کار مى‌روند:
|
|
|
- پمادها: اين فرآورده‌ها حاوى آب بسيار کمى هستند و چرب به‌نظر مى‌رسند. وازلين از مثال‌هاى اين فرآورده است. اين مواد براى چرب کردن پوست به‌ويژه در ضايعات پوسته‌دار، رويه بستن زخم، يا ضخيم شدن پوست به‌کار مى‌روند. اين مواد بهتر است براى حفظ رطوبت روى پوست مرطوب استفاده شوند. در صورت باز بودن پوست مثلاً در زخم‌ها، مصرف پمادها اغلب قابل قبول‌تر از کرم‌ها هستند.
|
|
|
- کرم‌ها: اين مواد، مخلوط معلق روغن و آب هستند که هنگام ماليدن به پوست محو مى‌شوند. اين فرآورده به‌علت چربى کمتر اغلب نسبت به پماد احساس بهترى ايجاد مى‌کنند.
|
|
|
- لوسيونها: اين مواد مخلوط معلق پودرها (مثل لوسيون کالامين) يا روغن‌ها (مثل لوسيون‌هاى کورتيکواستروئيد) در مايع زمينه‌اى آب يا الکل هستند. لوسيونها خنک‌کننده‌اند و به خشک کردن پوست ملتهب کمک مى‌کنند.
|
|
|
- محلول‌ها: مخلوط همگن دو يا چند مايع است. اين مواد در صورت دارا بودن الکل خشک‌کننده هستند.
|
|
|
|
|
بيمارى‌هاى عمومى متعددى وجود دارند که بنا به دلايلى که به‌خوبى روشن نيست، با خارش عمومى همراه هستند. اين بيمارى‌ها عبارتند از: بيمارى قندى که به‌خوبى مهار نشده باشد، بيمارى کليوي، زردي، پرکارى غدهٔ پاراتيروئيد، کم‌کارى تيروئيد، تومور غدد لنفاوي، پلى‌سيتمى حقيقي. اختلالات روانى زمينه‌ساز بسيارى از موارد خارش هستند، ولى قبل از نسبت دادن اختلالات روانى به بيمار بيچاره و کلافه از خارش بايد بيمارى‌هاى قابل علاج فوق با دقت کنار گذاشته شوند.
|
|
|
|
|
مونتين نوشته است 'خاراندن يکى از شيرين‌ترين و قابل دسترس‌ترين موارد خشنودى در طبيعى است' . هيچ‌کس به درستى نمى‌داند که چرا خارش ايجاد مى‌شود. خارش مانند درد نشانگر اين است که بايد کارى انجام شود (حتى اگر آن کار تنها خاراندن باشد).
|
|
|
|
|
خارش با اکثر ضايعات اوليهٔ پوست همراه است و تقريباً هميشه با تمامى اشکال التهاب پوستى تماس همراهى دارد.
|
|
|
|
|
خارش عمومى اغلب يک مسئلهٔ پيچيده است که نه تنها با بيمارى‌هاى مختلف پوست و خشکى پوست بلکه با بيمارى‌هاى عمومى متعددى همراه است. بيمارى‌هاى اوليه پوست تقريباً هميشه با بثورات همراه هستند که نشانگر منشاء خارش است. با اين حال در خشکى پوست و بيمارى‌هاى عمومى ممکن است نشانه يا علامتى ظاهر نشود.
|
|
|
|
|
|
|
|
اينها اولين ضايعاتى هستند که هنگام گرفتارى پوست به يک بيمارى يا آسيب‌ديدگي، ظاهر مى‌شوند.
|
|
|
- ماکومل: يک لکهٔ مسح، بدون برجستگي، و تغيير رنگ يافته که قطر آن معمولاً کمتر از نصف اينچ (۲۵/۱ سانتى‌متر) است. مثال‌هاى آن عبارتند از: کک و مک و خال‌هاى بدون برجستگي. به ضايعات بزرگتر از نيم‌اينچ لکّه (Patch)، مى‌گويند.
|
|
|
- پاپول: ضايعات برجسته‌اى که قطر آنها کمتر از نيم‌اينچ است. مثال‌هاى آن عبارتند از: زگيل‌هاى کوچک، کهير، و گزيدگى حشرات. به ضايعات برجستهٔ بزرگتر 'پلاک' مى‌گويند.
|
|
|
- عقده (ندول): ضايعات سفتى که روى پوست يا زير آن لمس مى‌شوند و قطر آنها معمولاً بيشتر از نيم اينچ است. مثال‌هاى آن عبارتند از: غدّه‌هاى چربى کوچک و عقده‌هاى لنفاوي.
|
|
|
- تاول‌های کوچک (وزيکول): ضايعات برجسته‌اى که حاوى مايعى شفاف هستند و قطر آنها معمولاً کمتر از يک‌چهارم اينچ است. ضايعات بزرگتر را تاول مى‌گويند. وزيکول و تاول اغلب به‌علت تماس با گياه پاپيتال، گزيدگى حشرات، آفتاب‌سوختگى و التهاب پوستى تماسى ايجاد مى‌شود.
|
|
|
- جوش چرکى (پوستول): ضايعه‌اى مشابه وزيکول يا تاول که حاوى چرک است. جوش‌هاى چرکى معمولاً زمانى ايجاد مى‌شوند که تاول‌ها عفونى شوند.
|
|
|
- تورم پوست (Wheal): يک ضايعهٔ برجسته زودگذر (کهير) که در اثر تورم (خيز) موضعى پوست، معمولاً به‌علت واکنش حساسيتي، مثل گزيدگى حشرات يا بثورات داروئي، ايجاد مى‌شود.
|
|
|
|
|
وقتى ضايعات اوليه مثلاً در اثر تکامل طبيعى يا ضربه تغييرشکل دهند، ضايعات ثانويه ايجاد مى‌شوند.
|
|
|
- ضايعات پوسته‌دار: اينها ضايعات پر از پوستهٔ ناشى از بافت روپوست خشک شده هستند که در اثر التهاب مزمن پوست ايجاد مى‌شوند. اين ضايعات معمولاً ظاهرى ناصاف و سفيد دارند. شايع‌ترين علت اين عارضه التهاب مزمن پوست است که در آن ضايعات اوليه به‌علت تحريک مداوم روى هم سوار مى‌شوند.
|
|
|
- رويهٔ زخم: رويهٔ زخم از سرم، خون يا چرک خشک شده تشکيل شده است.
|
|
|
- زخم: از دست رفتن لايه‌هاى پوست که معمولاً به‌علت ضربه يا عفونى شدن ضايعهٔ اوليه ايجاد مى‌شود.
|
|
|
|
|
|
|
|
هرکس زمانى به خشکى پوست دچار مى‌شود. خوشبختانه اين عارضه را مى‌توان با موفقيت با داروهاى خانگى درمان کرد. خشکى پوست اغلب در زمستان که تلفيقى از رطوبت کم هوا و درجه حرارت بالاى درون خانه، لايهٔ خارجى پوست را دچار بى‌آبى مى‌کند، پديد مى‌آيد. وقتى اين حالت پيش مى‌آيد، لايهٔ خارجى پوست پوسته پوسته مى‌شود و تقريباً حالتى شبيه شورهٔ سر پديد مى‌آيد. نواحى‌اى که بيشتر مبتلا مى‌شود بازوها و پاها هستند.
|
|
|
خشکى پوست به‌ويژه مشکل سالخوردگان که پوست آنها به‌تدريج مقدار کمترى چربى نرم‌کننده توليد مى‌کند، و افرادى که به دفعات زياد حمام مى‌روند يا شنا مى‌کنند و به اين ترتيب چربى طبيعى پوست خود را برطرف مى‌کنند، مى‌باشد.
|
|
|
|
|
۱. در صورتى‌که خشکى پوست تنها در زمستان بروز مى‌کند، رطوبت داخل خانه را افزايش دهيد. اين کار را مى‌توان با مرطوب‌کننده‌هاى مرکزى يا محدود به يک اتاق، و يا به‌راحتى با قرار دادن ظروف کم عمق و طويل روى رادياتور انجام داد.
|
|
|
۲. از دفعات حمام رفتن خود بکاهيد. تعداد کمى از افراد در زمستان آن‌‌قدر کثيف مى‌شوند که به بيش از يک بار حمام در هر دو يا سه روز نياز پيدا کنند. اگر احساس مى‌کنيد که نياز به استحمام داريد، سعى کنيد مدت کوتاهى زير يک دوش آب ولرم برويد.
|
|
|
۳. سعى کنيد صابون خود را عوض کنيد. اکثر صابون‌ها به‌علت خاصيت پاک‌کنندگى خود چربى‌هاى طبيعى پوست را برطرف و به خشکى پوست کمک مى‌کنند. برخى صابون‌ها که حداقل خاصيت پاک‌کنندگى را دارند عبارتند از: دُو (Dove)، آلفاکري، نوتروژنا، آوينو، اويلاتوم، اوسرين، و بيسيس (Basis).
|
|
|
۴. بعد از استحمام از نرم‌کننده‌هائى مثل اوسرين، لوسيون کري، لوبريدرم، يا آکوآفور استفاده کنيد و خود را به ملايمت با يک حولهٔ نرم خشک کنيد. پمادها و کرم‌هاى غليظ بهترين مواد هستند. اگر اهميتى به چرب بودن مواد نمى‌دهيد، مى‌توانيد از وازلين و لانولين استفاده کنيد. در آزمايشى که اخيراً براى مقايسهٔ مواد مختلف انجام شده، نشان داده شده است که پترولاتوم سريع‌تر و طولانى‌تر از ساير مواد خشکى پوست را برطرف مى‌کند. لانولين در مرتبهٔ دوم قرار دارد، ولى برخى افراد با مصرف آن دچار التهاب پوستى تماسى مى‌شوند. پمادهائى مثل وازلين و لانولين در صورتى بيشترين تأثير را دارند که هنگامى مصرف شوند که پوست هنوز مرطوب است.
|
|
|
۵. از آب خنک براى استحمام و زيردوش رفتن استفاده کنيد. آب خنک کمتر از آب گرم خشک‌کننده و محرک است. اگر دچار خارش عمومى هستيد، سعى کنيد از روغن‌هاى ويژهٔ حمام استفاده کنيد، ولى لطفاً مراقب وان‌هاى ليز شده باشيد. صابون را در فصول سرد تنها در مناطقى که پوست روى پوست ماليده مى‌شود مثل زيربغل، نواحى تناسلي، زيرپستان، و بين انگشتان پا، به‌کار بريد.
|
|
|
۶. از پوشيدن لباس‌هاى پشمى و زبر که محرک پوست هستند، خوددارى کنيد.
|
|
|
۷. از نوشيدنى و غذاى داغ، و الکل بپرهيزيد. آگاه باشيد که خارش با اتساع عروق خونى پوست بدتر مى‌شود.
|
|
|
۸. از فشار روحى که خارش را بدتر مى‌کند، دورى کنيد. اگرچه اکثر ما در مهار فشارهاى روحى ضعيف هستيم ولى بايد به فکر آن باشيم.
|
|
|
در صورتى‌که اقدامات فوق ظرف ۷ تا ۱۰ روز باعث تسکين خارش نشود، شما بايد در مورد امکان بيمارى‌هاى عمومى مهم‌تر به‌عنوان علت خارش عمومي، با پزشک مشورت کنيد.
|
|
|
|
|
ايکتيوز نوع خاص و شديد خشکى پوست است که با خشکى شديد و پوسته پوسته شدن پوست به‌ويژه در دست‌ها مشخص مى‌شود. اين عارضه ارثى است. پوست مبتلا اغلب ترک مى‌خورد و به نواحى الماس شکلى که شبيه پولک ماهى است، تقسيم مى‌شود. به همين علت به اين عارضه ايکتيوز مى‌گويند. هواى سرد اين عارضه را بدتر مى‌کند، بنابراين بايد اطمينان حاصل کنيد که فرزندان شما در زمستان خوب پوشيده شده‌اند.
|
