فواید اختلاط مکانیکی

زمانى‌که علف‌کش با باران يا آبيارى بارانى وارد خاک شود، احتياج به اختلاط مکانيکى آن نيست ولى حتى در مناطقى که نسبتاً بارش فراوانى دارند احتمال هم‌زمانى دورهٔ خشکى و استفاده از علف‌کش وجود دارد و در نتيجهٔ سمپاشى نتيجهٔ خوبى نخواهد داد. با توجه به اينکه زمان بارندگى را نمى‌توان مشخص نمود، استفاده از روش اختلاط مکانيکى حتى در مناطق با بارش زياد يک روش سودمند است. علاوه بر اين اختلاط مکانيکى موجب جلوگيرى از اتلاف علف‌کش در اثر تجزيهٔ نورى يا تبخير از سطح خاک گشته و علف‌کش‌ها را در محل مناسبى براى کنترل رشد علف‌هاى هرزى که از بذر و اندام‌هاى رويشى منشاء گرفته‌اند، قرار مى‌دهد. به‌علاوه زارعين مى‌توانند اين عمل را همراه با ديگر عمليات مديريت مزرعه مخلوط کنند.

علف‌کش‌هائى که مى‌توانند در سطح خاک پاشيده شوند يا با خاک مخلوط شوند، در صورتى‌که با خاک مخلوط شوند، نوسانات کمترى از نظر کنترل مستمر علف‌هاى هرز از خود نشان مى‌دهند. با وجود آنکه متوسط نتايج هر دو نحوهٔ به‌کارگيرى علف‌کش‌ها در طول زمان يکسان است، مخلوط کردن علف‌کش با خاک تغييرات نامنظم کنترل علف‌هاى هرز را در مقايسه با به‌کارگيرى سطحى آن به مراتب بيشتر کاهش مى‌دهد. به اين طريق، در طى چندين سال مخلوط‌سازى نتايج ثابت‌ترى در کنترل علف هرز فراهم مى‌شود، حال آنکه علف‌کش‌هائى که در سطح خاک قرار داده مى‌شوند به‌علت اينکه حرکت آنها به داخل خاک متکى به بارندگى است، در يک سال نتيجهٔ خوب و در سالى ديگر نتيجه‌اى ضعيف به‌بار خواهند آورد.

به‌طور کلى علف‌کش‌هاى مورد استفاده در خاک برحسب نياز آنها به اختلاط مکانيکى با خاک به‌شرح زير گروه‌بندى مى‌شوند: ۱. علف‌کش‌هائى که چه در سطح خاک باقى بمانند و چه با خاک مخلوط شوند (با اين شرط که بارندگى به ميزان کافى باشد) به خوبى عمل مى‌کنند، ۲. علف‌کش‌هائى که در صورت اختلاط با خاک به ميزان کافى علف‌هاى هرز را کنترل نمى‌کنند و يا خسارت زيادى به گياه زراعى وارد مى‌کنند و ۳. علف‌کش‌هائى که حتماً بايد با خاک مخلوط شوند يا به اين علت که ميزان اتلاف آنها از سطح خاک زياد است يا اينکه براى کنترل مداوم علف‌هاى هرز بايستى در محل خاصى قرار گيرند.

علف‌کش‌هاى تريازين، علف‌کش‌هاى آميدى همچون آلاکلرو متالکروديفن آميدها در گروه اول قرار مى‌گيرند يعنى هم در سطح خاک قرار داده مى‌شوند و هم مى‌توان آنها را با خاک مخلوط نمود. گروه دوم علف‌کش‌هائى را شامل مى‌شوند که محکم به کلوئيدهاى خاک مى‌چسبند و به‌علت همين پيوند در صورت مخلوط شدن با خاک، فعاليت خود را از دست مى‌دهند. لينورون (Linuron)، کلرپروفام (Chlorpropham) و اکسى فلورفن (Oxyfluorfen) از جملهٔ اين علف‌کش‌ها هستند. برعکس پروپاکلر (CDAA (Propachlor، کلورامبن (Chloramben)، پنتالام (Naptalam) و دايکمبا زمانى‌که با خاک مخلوط مى‌شوند به شدت تحت آبشوئى قرار مى‌گيرند. آنها از منطقهٔ جوانه‌زنى علف‌هاى هرز خارج شده و وارد منطقهٔ تحت اشغال ريشه‌هاى گياهان زراعى شده و باعث آسيب‌رسانى به آنها مى‌شوند.

علف‌کش‌هائى که به‌علت اتلاف در سطح خاک با خاک مخلوط مى‌شوند عبارتند از، تيو کاربامات‌ها (که در اثر تبخير هدر مى‌روند) و اکثر دى نيتروآنيلين‌ها (به‌علت تبخير و تجزيهٔ نورى هدر مى‌روند). مخلوط‌ کردن مکانيکى براى کنترل گياهانى که از اعماق زمين توسط بذر، غده، ريزوم يا ريشه‌ها جوانه مى‌زنند، مفيد است. علف‌کش‌هائى که به اين منظور استفاده مى‌شوند عبارتند از آلاکلر و متولاکلر که بر عليه اويارسلام استفاده مى‌شوند، دى نتيرو آنيلين‌ها و تيوکاربامات‌ها که بر ريزوم قياق اثر مى‌کنند و آترازين که بر عليه سيکيوس (.Sicyos angulatusl) به‌کار مى‌رود.

بکى از انگيزه‌هاى اصلى زارعين در مخلوط کردن علف‌کش با خاک، همگام کردن استفاده از علف‌کش با ديگر عمليات زراعى است. مثلاً حشره‌کش‌ها يا کودها را مى‌توان بعد از شخم اوليه و قبل از کاشت استفاده کرد. اگرت اين مواد شيميائى نياز به مخلوط کردن با خاک دارند (که اغلب چنين است) علف‌کش را مى‌توان با يکى يا هر دو اين مواد مخلوط نمود. به اين طريق رفت و آمد اضافى ادوات براى مخلوط کردن علف‌کش با خاک حذف مى‌شود.

يک راه ديگر به‌جاى اينکه علف‌کش را به‌طور مجزاء پس از کاشت با خاک مخلوط کنيم، به‌کارگيرى آن در طى انجام شخم ثانويه است. هنگامى‌که علف‌کشى همچون ترفلان را که داراى عمر زيادى نيز هست استفاده مى‌کنيم، مى‌توانيم آن را با خيال راحت در هنگام بيکارى حتى چندين هفته قبل از کاشت با خاک مخلوط کنيم. بنابراين احتياجى نيست آن را در زمان قله‌کارى يعنى زمانى‌که کار زيادى براى انجام دادن وجود دارد، استفاده کنيم.