پیامد

هپاتيت HBV) B) هپادناويروس ۴۲ نانومترى با پوشش سطح در خارج آن و مرکز نوکلئوکيسيدي، DNA پلى‌مراز و ژنوم DNA نسبتاً دوررشته‌اى با ۳۲۰۰ نوکلئوتيد در داخل آن. در گردش خون HBcAg به‌شکل HBcAg است که شاخص رپليکاسيون ويروس و عفونت‌زائى آن است. سروتيپ‌ها و هتروژنيتى ژنتيکى متعددى دارد. سير بيماري: به شکل (- شمائى از خصوصيات بالينى و آزمايشگاهى تيپيک HBV -) نگاه کنيد.

پيامد

پيامد بيش از ۹۰ درصد بيماران بهبود مى‌يابند. کمتر از ۱% دچار هپاتيت فولمينانت مى‌شوند. حالت ناقلى يا هپاتيت مزمن هم دارد (فقط در ۲-۱% بزرگسالان با ايمنى طبيعى اتفاق مى‌افتد، در نوزادان، افراد مسن و نقص ايمنى اين ميزان بالاتر است). مى‌تواند باعث سيروز و کارسينوم هپاتوسلولر شود (خصوصاً به‌دنبال عفونت مزمنى که در شيرخوارگى يا خردسالى شروع شده است)

تشخيص

تشخيص HBsAg سرم (عفونت حاد يا مزمن)، anti-HBc) IgM anti-HBc زودرس نشانگر عفونت حاد يا اخير است). حساس‌ترين تست، تعيين HBV DNA سرم است ولى عموماً براى تشخيص روتين نيازى به آن نيست.

اپيدميولوژى

اپيدميولوژى انتقال پرکوتانئوس (ورود سوزن يا وسايل تيز آلوده)، جنسى يا پرى‌ناتال. در مناطق تحتانى صحراى آفريقا و آسياى جنوب شرقى آندميک است و تا ۲۰% جمعيت عادى عفونت را - معمولاً در ابتداى زندگى - کسب مى‌کنند.

پيشگيرى

پيشگيرى پس از تماس: ايمنوگلوبولين هپاتيت mL/kg (HBIg) B ۰/۰۶ عضلانى بلافاصله پس از ورود سوزن يا وسايل تيز آلوده، در عرض ۱۴ روز از تماس جنسي، يا در هنگام تولد (مادر HBsAg مثبت) همرا با سرى کامل واکسن. قبل از تماس: واکسن ريکامبينانت هپاتيت ۲۰-۱۰ gB عضلانى (دوز آن بسته به فرمولاسيون است). در بچه‌ها نيمى از دوز و در بزرگسالان با نقص ايمنى ۴۰μg تزريق مى‌گردد. زمان تزريق در ماه‌هاى ۰، ۱، ۶ و محل تزريق در عضله دلتوئيد است (در عضله گلوتئال تزريق نمى‌گردد. گروه هدف گروه‌هاى در خطر بالا هستند (مثل کارکنان بهداشتي، مردان هم‌جنس‌باز، معتادان تزريقي، بيماران همودياليزي، تماس جنسى و تماس نزديک در منزل با ناقلين HBsAg، تمام نوزادان مناطق آندميک يا نوزادان با خطر بالا در مناطق کم‌خطر). هم‌اکنون واکسيناسيون عمومى همه بچه‌ها در ايالات متحده توصيه مى‌شود.