هپاتیت ویروسی

از نظر بالينى با بى‌حالي، تهوع، استفراغ، اسهال و تب با درجه پائين و به‌دنبال آن ادرار تيره‌رنگ، يرقان و هپاتومگالى دردناک مشخص مى‌شود. ممکن است تحت بالينى باشد و براساس افزايش آسپارتات و آلانين آمينوترانسفراز (AST و ALT) تشخيص داده شود. هپاتيت B ممکن است با پديده کمپلکس ايمنى از قبيل آرتريت، بيمارى شبيه به بيمارى سرم، گلومرولونفريت و پلى‌آرتريت ندوزا همراه باشد. بيمارى‌هاى شبه‌ هپاتيت نه تنها با ويروس‌هاى هپاتوتروپ (D, C, B, A و E) بلکه توسط ويروس‌هاى ديگر (اپشتين‌بار، CMV، ويروس کوکساکى و ...)، الکل، داروها، هيپوتانسيون و ايسکمى و بيمارى دستگاه صفراوى هم (جدول - ويروس‌هاى هپاتيت - ) ايجاد مى‌شوند.

درمان

فعاليت در حد تحمل، رژيم پرکالرى (اغلب در صبح بهتر تحمل مى‌شود)، هيدراتاسيون وريدى در استفراغ شديد، کلستيرامين تا ۴ گرم خوراکى روزى ۴ بار در خارش شديد، اجتناب از داروهائى که توسط کبد متابوليزه مى‌گردد. گلوکوکورتيکوئيدها هيچ نقشى ندارند. در نارسائى کبدى فولمينانت و انسفالوپاتى درجه III-IV پيوند پيوند کبد توصيه مى‌شود.