تصویر ذهنی گیرنده و ارتباط‌گر از یکدیگر و بازخورد خودبه‌خودی از گیرنده

محيط اجتماعى ارتباط‌گر

نقش محيط اجتماعى ارتباط‌گر، تقريباً به همان‌گونه است که در مورد تأثير آن برگيرنده به هنگام بحث دربارهٔ دو متغير مصلحت و انتخاب در مورد محتواء وسايل ارتباط جمعى ذکر شد. روش دروازه‌بانى ارتباط‌گر و شکل دادن به محتواء پيام وابسته به محيطى است که او را احاطه کرده است. محيطى که نه فقط در برگيرندهٔ اعضاء گروه وسيلهٔ ارتباط جمعى است بلکه شامل بقيهٔ سازمان ارتباط جمعى نيز مى‌شود.

به اين ترتيب نقش ارتباط‌گر در مدل مالتزکه مشابه مدل زير خواهد شد. در مدل کامل مالتزکه عوامل مربوط ديگر نيز اضافه مى‌شود.

تصوير ذهنى گيرنده و ارتباط‌گر از يکديگر و بازخورد خودبه‌خودى از گيرنده

اغلب در تحقيقات ارتباط جمعى به اين عامل اهميت داده مى‌شود. وقتى ارتباط‌گر پيامى را خلق مى‌کند، تصويرى از گيرندهٔ پيام در ذهن خود دارد، حتى اگر گيرندهٔ پيام در آن لحظه وجود فيزيکى نداشته باشد. اين موضوع براى تودهٔ ارتباط‌گر مسئلهٔ معينى را ايجاد مى‌کند. دليل اين است که گيرندگان پيام اين وسايل اغلب نامتجانس و ناشناخته هستند به‌ويژه آنکه بازخورد اين گيرندگان نامتجانس، انبوه و ناشناخته ناچيز است و اين ناچيزى سبب مى‌شود که داشتن تصوير ذهنى حقيقى از گيرندگان پيام بسيار دشوار باشد. اين اوضاع سبب کاهش تأثير ارتباط خواهد شد.

تصوير ذهنى گيرنده از وسيله، براى مصلحت و انتخاب بسيار اهميت دارد. اغلب براى گيرنده دشوار است که نمائى از ارتباط‌گر را براى خود داشته باشد. اما تصور مى‌شود که حسب مورد رابطهٔ او با وسيله، گيرنده تحت تأثير چنين عاملى به‌عنوان درجهٔ قابليت اطمينان قرار گيرد. همچنين اين مسئله مهم است که آيا گيرنده شناختى از ارتباط‌گر و ارزش‌هاى او دارد يا ندارد.

فراگرد ارتباط جمعى اساساً يک فراگرد يک‌سويه (spontaneous feedback) و فاقد آن‌گونه از بازخورد خودبه‌خودى از گيرنده است که در ارتباط چهره‌به‌چهره وجود دارد. همان‌گونه که در بالا گفته شد اين فقدان يکى از دلايلى است که سبب مى‌شود ارتباط‌گر اغلب تصوير ذهنى ناکافى و غيرکاملى از گيرندگان داشته باشد. (Maltezke,1963)

به اين ترتيب تمامى عناصر و عوامل ذکر شده در مدل مالتزکه به‌صورت مدل کامل زير نشان داده شده است. (MaQuail,1986,pp36-41)

مک‌کوايل در انتهاى نوشته مربوط به مدل مالتزکه مى‌نويسد: تصور مالتزکه از ارتباط جمعي-ارتباط‌گر يا گيرنده- خيلى پيچيده‌تر از اين است. رفتار ارتباط‌گر و گيرنده هر دو کارکردى است از مجموعه‌اى عظيم از عوامل. اين پيچيدگى بى‌شک يکى از مهم‌ترين دلايلى است که چرا تحقيقات ارتباط جمعى کاملاً در تشريح و پيش‌بينى برون‌آمدهاى (outcomes) فراگرد ارتباط جمعى ناموفق (McQuail,1986,p40) هستند.