افزايش پاسخدهى راههاى هوائى تحتانى به تحريکهاى متعدد است. اين بيمارى حملهاى (Episodic) مىباشد و با انسداد برگشتپذير همراه است. ممکن است شدت آن از حالت خفيف و بدون محدود کردن فعاليت بيمار تا حالت شديد و تهديدکنندهٔ حيات متغير باشد. انسداد شديدى که روزها يا هفتهها پابرجا بماند آسم پايدار (Status Asthmaticus) ناميده مىشود.
پاتوژنز عنوان رايجى که مشخصکنندهٔ حساسيت آسمى است تحريکپذيرى غير اختصاصى بيش از حد رخت تراکئوبرونشيال است. علت پاسخدهى بيش از حد راه هوائى در آسم نامعلوم است، ولى عقيده بر آن است که التهاب راه هوائى نقش اساسى در اين امر دارد. واکنشپذيرى راه هوائى ممکن است نوسان داشته باشد و نوسانات آن با علائم باينى مرتبط است. تعدادى از عوامل ممکن است واکنشپذيرى راه هوائى را افزايش دهند: آلرژنيک، فارماکولوژيک، محيطي، شغلي، عفوني، وابسته به ورزش و هيجاني. از ميان شايعترين عوامل مىتوان به آلرژنهاى منتقلشده از طريق هوا، آسپيرين، عوامل مسدودکنندهٔ β-آدرنرژيک (مثل پرپرانولول، تيمولول)، سولفيتهاى موجود در غذا، آلودگى هوا (ازن، دىاکسيد نيتروژن) و عفونتهاى تنفسى اشاره کرد.