واکسن هپاتیت B

واکسن پنوموکوک

اين واکسن از باکترى استرپتوکوک پنومونى (يا پنوموکوک يکى از شايع‌ترين باکترى‌هائى است که ايجاد ذات‌الريه مى‌کند ـ م.) که موجد ذات‌الريه است، تهيه مى‌شود. ايمن‌سازى در مورد کليهٔ افراد بالاى دو سال که داراى شرايط زير باشند توصيه مى‌شود.

۱. افرادى که مبتلا به بيمارى مزمن قلب و ريه هستند.

۲. افرادى که مبتلا به بيمارى يا عارضه‌اى هستند که به‌عنوان مستعدکنندهٔ عفونت پنوموکوک شناخته شده‌اند (مثل: بيمارى سلولى داسى‌شکل ـ نوعى بيمارى کم‌خونى ـ م.، بيمارى کليوي، بيمارى هوچکين، نداشتن طحال، تشمع کبدى (سيروز)، اعتياد به الکل، ميلوم متعدد، نشت مايع مغزى نخاعى و نقص ايمني)

۳. تمام بزرگسالانى که بالا ۶۵ سال دارند، زيرا بسيار محتمل است که اين افراد در اثر اين بيمارى و عوارض آن فوت کنند. اين واکسن بايد تنها يک بار تزريق شود زيرا خطر واکنش حساسيتى در افرادى که مجدد واکسينه مى‌شوند، وجود دارد.

گزارش اخير مرکز کنترل بيمارى آمريکا تخمين زده است که تنها ۹ درصد آمريکائى‌ها که واکسيناسيون براى آنها توصيه شده است، عملاً ايمن شده‌اند.

واکسن هپاتيت B

تقريباً ۱۰۰ هزار مورد جديد هپاتيت B سالانه در آمريکا گزارش مى‌شود. اين بيمارى اغلب طولانى و تضعيف‌کننده است و از اين بدتر مى‌تواند به هپاتيت مزمن، تشمع کبدى و سرطان کبد منجر شود. سالانه ۵ هزار نفر در اثر بيمارى‌هاى مرتبط با ويروس هپاتيت B مى‌ميرند. ويروس هپاتيت B از طريق خون، مايع منى و بزاق منتقل مى‌شود. کارکنان بخش درمان که در خطر ابتلاء به اين بيمارى هستند عبارتند از: جراحان، مخصصان زنان و زايمان، دندانپزشکان، متخصصان بيمارى‌هاى قلب، کارکنان بانک خون، پرستاران مسئول تزريق وريدى و کارکنان آزمايشگاه‌هاى پزشکى که مستقيماً با نمونه‌هاى خون سروکار دارند. احتمال ابتلاء کارکنان زندان‌ها و مؤسسات نگهدارى افراد عقب‌افتاده ـ شامل دستياران پزشکى ـ به‌علت مواجهه با گازگرفتگى انساني، ضايعات پوستى باز و بزاق به عفونت هپاتيت B بسيار زياد است.

مردان همجنس‌باز و معتادان تزريقى در خطر شديد هپاتيت B هستند. ۱۰ تا ۲۰ درصد افراد اين دو گروه سالانه مبتلا به اين ويروس مى‌شوند و در نهايت ۸۰ درصد آنها زمانى علايم اين عفونت را بروز مى‌دهند واکسيناسيون اعضاء خانواده و شريک جنسى حاملان (حامل کسى است که عامل عفونت وارد بدن او شده ولى هنوز علايم عفونت را ندارد ـ م.) ويروس هپاتيت B توصيه مى‌شود.

بين هپاتيت B و ايدز يک رابطهٔ احتمالى وجود دارد زيرا اين دو عفونت در موارد بسيارى با يکديگر همراه بوده‌اند. هپاتيت B ممکن است به‌عنوان يک عامل کمک‌کننده براى شروع عفونت فعال ايدز، عمل کند. بنابراين توصيه مى‌شود افرادى که مبتلا به ايدز نيستند ولى در گروه‌هاى پرخطر قرار دارند، (به مبحث پيشگيرى از ايدز مراجعه کنيد) واکسينه شوند. براى راهنمائى‌هاى بيشتر به پزشک مراجعه کنيد.

در حال حاضر واکسن بايد در سه نوبت و طى شش ماه تزريق شود و گران‌قيمت است. بنابراين توصيه مى‌شود که متقاضيان يک آزمايش خون براى يافتن شواهد ابتلاء قبلى انجام هند در صورت ابتلاء، ايمن‌سازى ضرورتى ندارد.

واکسن فلج‌اطفال

انجام واکسيناسيون فلج‌اطفال براى بزرگسالان در آمريکا به‌طور معمول توصيه نمى‌شود، زيرا اغلب قبلاً ايمن شده‌اند. موارد استثناء نيز وجود دارد. کارکنان بخش مراقبت‌هاى درمانى و کسانى که به کشورهاى توسعه‌نيافته مسافرت مى‌کنند (با وجود انجام واکسيناسيون در کودکى به‌نظر مى‌رسد ايمنى به مرور زمان کاهش يابد) بايد ايمن شوند. هنگامى‌که به کودکان خانواده واکسن خوراکى فلج‌اطفال داده مى‌شود، بزرگسالان مستعد ممکن است در خطر جزئى ابتلاء به فلج‌اطفال قرار گيرند. براى اين افراد ممکن است انجام واکسيناسيون قبل از کودک در نظر گرفته شود.

در آخرين مورد مطرح‌شده در دادگاه چنين اظهار شد که سازنده واکسن مسئول اين عفونت‌هاى متنقل‌شده نيست، زيرا اينها عوارض غيرقابل پيشگيرى واکسنى هستند که ارزش غيرقابل انکار آن در جامعه به اثبات رسيده است.