خویشاوندی نسبی

خانواده براساس خويشاوندى است و خويشاوندى مجموعه‌اى است از پيوندهاى خونى (قرابت نسبي) و يا ارادى و اجتماعى (قرابت سببي) يا حقوقى (فرزند خواندگي)، کمه افراد را به يکديگر مربوط مى‌کند.

اصطلاح خويشاوندي، بيانگر روابط اجتماعى گسترده‌ترى از روابط خانوادگى ميان زن و شوهر با والدين و فرزندان و غيره ... است. اصطلاحات خويشاوندي، در واقع بيانگر مناسبات ميان افراد يا گروه‌ها با يکديگر است. خويشاوندان در واقع کسانى هستند که به نحوى با هم مناسباتى دارند.

خويشاوندى سببى

اين نوع خويشاوندي، در اثر زناشوئى به‌وجود مى‌آيد و معمولاً خانواده براساس آن تشکيل مى‌شود.

خويشاوندى نسبى

که قديمى‌ترين و اساسى‌ترين نوع خويشاوندى است. هم‌خونى و پديد آمدن از نياى مشترک از مشخصات اين نوع خيشاوندى مى‌باشد. پيوند والدين با فرزندان خود و نيز پيوند بين برادران و خواهران و... از اين نوع محسوب مى‌گردد.

خويشاوندى رضاعى

نوعى خويشاوندى است که در بعضى جوامع (خصوصاً جوامع اسلامي) ديده مى‌شود و منظور از آن نوعى خويشاوندى است که ميان کودک و زنى که وى را شير داده است به‌وجود مى‌آيد. به همين دليل در اسلام ازدواج بين دختر و پسرى که از يک مادر براى مدت معينى شير خورده‌اند ممنوع است چون خواهر و برادر رضاعى هستند.

خويشاوندى براساس فرزندخواندگى

اين نوع خويشاوندي، اهميت کمترى دارد نه تنها در جوامع در حال رشد، فراوان است بلکه در جوامع پيشرفته امروزى نيز متداول مى‌باشد.

خويشاوندى توتمى

اين نوع خويشاوندى در ميان بعضى اقوام و قبائل وجود دارد و اعتقاد به 'توتم' مشترک در ميان افراد بسيارى ايجاد خويشاوندى مى‌کند.