جمعه, ۳۱ فروردین, ۱۴۰۳ / 19 April, 2024
مجله ویستا

آد(۴)


آدميّت رحم بر بيچارگان آوردن است٭
٭ ................... کآدمى را تن بلرزد چون ببيند ريش را
 

 (سعدى)

آدميّت نه به پول و نه به ريش و نه به جان
هندوم ٭ پول و بُزم٭٭ ريش و سگم٭٭٭ جان دارد
رک: نه همين لباس زيباست نشان آدميت
٭ هندوم: هندوهم
٭٭ بُزم: بُز هم
٭٭٭ سگم: سگ هم
آدمى جائزالخطاست
رک: انسان جائزالخطاست
آدمى در تنگدستى مى‌شود بى‌اعتبار ٭
رک:
دست تنگى بدتر از دلتنگى است
- به وقت تنگدستى آشنا بيگانه مى‌گردد
- دستِ خالى براى تو سرى زدن خوب است
- ذلّت مرد در نادارى است
- واى بر آنکه درم ندارد و دينار (لامعى)
- تهيدست را کار واژون بوَد دلش سال و مَهْ تنگ و محزون بوَد
 

 (فردوسى)

- بى‌پول اگر رستم زال است ذليل است
- هر که را اندک شود مال، خوار گردد نزد اهل و عيال
٭ .......................... راستى بر جا نمانَد تير چون پَر شود (...؟)
آدمى در عالم خاکى نمى‌آيد به‌دست ٭
نظير:
دى شيخ با چراغ همى گشت گرد شهر کز ديو و دد ملولم و انسانم آرزوست
- گفتم که يافت مى‌شود جُسته‌ايم ما

گفت آنکه يافت مى‌نشود آنم آرزوست (مولوى)



همچنین مشاهده کنید