سازمان‌های بخش خصوصی

سازمان‌هاى بخش عمومى

صنعت جهانگردى در بستر يا محتواى ساختارهاى دولتى انجام مى‌شود که مستلزم تدوين و اجراء قوانين، مقررات، بستن قراردادها و عمل يا اقدامات زيادى مى‌شود. مسئله‌هائى که از اين بستر يا محتوا نشأت مى‌گيرد، موجب مى‌شود که بين دولت‌ها ارتباط و همکارى لازم به‌وجود آيد. سازمان‌هاى بخش دولتي، زمينه را براى پرداختن به چنين مسئله‌هائى فراهم مى‌آورند. معمولاً سازمان‌هاى بخش دولتى از نمايندگان دولت مانند وزيران، رؤساى دواير و مديران کل و سازمان‌هاى مرتبط با جهانگردى تشکيل مى‌شوند.

سازمان‌هاى بخش خصوصى

به‌طور کلى سازمان‌هاى بخش خصوصى از شرکت‌ها، نهادها و جوامعى تشکيل مى‌شوند که داراى منافع يا هدف‌هاى مشترک هستند. چنين سازمان‌هائى براى اعضاء خود اين زمينه را فراهم مى‌آورند تا مسئله‌هائى را که از نظر آنها و از ديدگاه صنايع ذى‌ربط اهميت دارد، شناسائى کنند و به ارائهٔ استانداردها و صدور دستورالعمل‌هائى بپردازند، درصدد افزايش کارشناسانه نمايند و سرانجام به اقدامات ديگرى که لازم بدانند، دست بزنند. در بسيارى از موارد، سازمان‌هاى بخش خصوصى کمر همت مى‌بندند تا قوانين را تغيير دهند، مقرراتى را تعديل يا لغو کنند و مى‌کوشند تا هر نوع مانع و عامل محدودکننده‌اى را از سر راه خود بردارند.

سازمان‌هاى منطقه‌اى

از آنجا که جهانگردى با جغرافيا رابطه‌اى تنگاتنگ دارد، بسيارى از سازمان‌هاى جهانگردى بر مبناى منطقهٔ جغرافيائى (به سبب نزديک بودن به يکديگر) به‌وجود آمده‌اند. اغلب، هدف از تشکيل اين سازمان‌ها تبليغات و بازاريابى بوده است و آنها کوشيده‌اند تا بر ميزان آگاهى ساکنان يک منطقهٔ خاص بيفزايند. منطق بازاريابى منطقه‌اي، بر پايهٔ اين استدلال قرار دارد که مسافران و جهانگردان بالقوه بيشتر به جذابيت‌هاى منطقه توجه کنند، به‌ويژه اگر منطقهٔ موردنظر براى اين افراد ناشناخته باشد. همچنين سازمان‌هاى منطقه‌اي، ساکنان يک مکان (مقصد مسافران) را قادر مى‌سازند تا منابع خود را يکپارچه نموده و به‌صورتى قوى‌تر در صحنهٔ مبارزه‌هاى تبليغاتى و بازاريابى ظاهر شوند. سازمان‌هاى منطقه‌اى به‌هنگام طى سير تکاملي، هدف‌هاى خود را گسترش مى‌دهند، آنها را از مرزهاى بازاريابى فراتر مى‌برند و درصدد ايجاد تشکيلات جهانگردى و تمهيدات سياسى برمى‌آيند.