داروهای مسدودکنندهٔ بتا

سه دستهٔ داروئى به‌کار مى‌روند که اغلب به‌صورت ترکيبى استفاده مى‌شوند. نيترات‌ها، مسدودکننده بتا، آنتاگونيست‌هاى کلسيم و آسپرين.

نيترات‌هاى طولانى‌اثر

نيترات‌هاى طولانى‌اثر اين داروها را مى‌توان از طرق متعددى تجويز کرد (جدول - مثال‌هائى از نيترات‌هاى رايج ). با کم‌ترين دوز و دفعات تجويز، شروع کنيد تا تحمل (Tolerance) و عوارض جانبى سردرد، احساس سبکى سر و تاکى‌کاردى محدود گردد.

جدول مثالى‌هائى از نيترات‌هاى رايج

				دوز معمول			دفعات تجويز دوز
	عوامل کوتاه‌اثر
	TNG زيرزبانى			۰/۶-۰/۳ mg			در صورت نياز
	TNG آئروسول			۰/۴ mg (يک استنشاق)			در صورت نياز
	ISDN زيرزبانى			۱۰-۲/۵ mg			در صورت نياز
	عوامل طولانى‌اثر
	ISDN
				خوراکى			۳۰-۵ mg			tid
				پيوسته اثر (Sustained-action)			۴۰mg			bid (يک‌بار A.M، سپس ۷ ساعت بعد)
	پماد (۲%) TNG			۰/۵ - ۲			qid (با يک فاصلهٔ ۷ تا ۱۰ ساعتهٔ بدون نيترات)
	برچسب‌هاى (Patches) پوستى TNG ISMO			۰/۶ - ۰/۱ mg/h			هنگام صبح به‌کار بريد، هنگام خواب شب برداريد.
	SMO
				خوراکى			۴۰-۲۰ mg			bid (يک‌بار در AM، سپس ۷ ساعت بعد)
				پيوسته اثر (Sustained-Action)			۲۴۰-۳۰ mg			qd

توجه: TNG، نيتروگليسرين؛ ISDN، ايزوسوربايد دى‌نيترات؛ ISMO، ايزوسوربايد مونونيترات

داروهاى مسدودکنندهٔ بتا

داروهاى مسدودکنندهٔ بتا همهٔ آنها خواص ضدٌ آنژين دارند. احتمال برانگيخته شدن بيمارى راه هوائى يا عروق محيطى در مصرف عوامل انتخابى β1 کمتر است. دوز دارو بايستى طورى تنظيم شود که ضربان قلب در حال استراحت ۶۰-۵۰ ضربه در دقيقه باشد. موارد دفع مصرف عوامل مسدودکنندهٔ بتا عبارتند از: CHF، بلوک دهليزى - بطني، برونکواسپاسم، ديابت 'ناپايدار (Brittle)' . عوارض جانبى عبارتند از: خستگي، برونکواسپاسم، سرکوب عملکرد بطن چپ، عدم نعوظ، افسردگى و مخفى ماندن هيپوگليسمى در افراد ديابتى.

آنتاگونيست‌هاى کلسيم

آنتاگونيست‌هاى کلسيم در آنژين پايدار و ناپيدار و همچنين اسپاسم عروق کرونر مفيد مى‌باشند. ترکيب با ساير عوامل ضدٌ آنژين سودمند است. ولى تجويز وراپاميل به بيمارانى که داروهاى مسدودکنندهٔ بتا يا ديزوپيراميد (Disopyramide) مصرف مى‌کنند، بايستى خيلى با احتياط انجام شود يا اصلاً تجويز نگردد [آثار مضاعف (Additive) بر اختلال عملکرد بطن چپ). از آنتاگونيست‌هاى آهسته رهش (Sustained-Release)، (نه کوتاه‌اثر) کلسيم استفاده کنيد. مورد اخير باعث افزايش مرگ و مير ناشى از بيمارى‌هاى عروق کرونر مى‌شود.]

آسپيرين

با دوز 325-80 mg/d شيوع MI را در آنژين پايدار مزمن، به‌دنبال انفارکتوس قلبى و در مردان بدون علامت کاهش مى‌دهد. اين دارو در غياب موارد منع مصرف (خونريزى GI يا آلرژي) در بيماران مبتلا به CAD تجويز مى‌شود. در بيمارانى که آسپيرين را تحمل نمى‌کنند 75mg/d) Clopidogrel) را در نظر داشته باشيد.