کاتتریزاسیون قلبی

پريکارد سفت منجر به اختلال در پر شدن قلب، افزايش فشار وريدى سيستميک و ريوى (Pulmonary) و کاهش برون‌ده قلبى مى‌شود. پريکاردت فشارنده ناشى از التيام و ايجاد جوشگاه (Scar) در برخى از بيمارانى است که قبلاً دچار پريکارديت شده‌اند. شايع‌ترين علل عبارتند از: ويروسي، سل، سابقه جراحى قلب، اورمي، پريکارديت ناشى از نئوپلاسم.

شرح حال

شرح حال شروع تدريجى تنگى‌نفس، احساس خستگي، ادم پا، برآمدگى شکم؛ علائم نارسائى بطن چپ ناشايع هستند.

معاينه بالينى

معاينه بالينى تاکى‌کاردي، اتساع وريد ژوگولار (با نزول واضح y) که با دم افزايش بيشترى مى‌يابد [علامت کوسمال (Kussmaul's sign)]؛ هپاتومگالي، آسيت، ادم محيطى شايع است؛ گاهى اوقات به‌دنبال S2 يک صداى دياستولى تيز به‌نام 'ضربه پريکاردي' وجود دارد.

آزمايشگاه ECG

آزمايشگاه ECG ولتاژ اشتقاق‌هاى اندام‌ها کاهش مى‌يابد؛ آريتمى‌هاى دهليزى شايع است.

CXR

CXR يک حاشيه (Rim) ناشى از کلسيفيکاسيون پريکارد در بيش از ۵۰ درصد بيماران ديده مى‌شود.

اکوکارديوگرام

اکوکارديوگرام پريکارد ضخيم‌شده، انقباض طبيعى بطن؛ توقف ناگهانى پر شدن بطن در ابتداى دياستول.

کاتتريزاسيون قلبى

فشار دياستولى تمام حفرات قلب يکسان مى‌شود؛ ترسيم فشار بطنى نماى 'فرورفتگى و سطح صاف' (Dip and Plateau) را نشان مى‌دهد (که آن‌را از کارديوميوپاتى محدودکننده متمايز مى‌سازد.) بيماران دچار پريکارديت فشارنده بايد از نظر سل تحت بررسى قرار گيرند.

CT يا MRI

CT يا MRI پريکارد ضخيم‌شده را دقيق‌تر از اکوکارديوگرام نشان مى‌دهد.

درمان

برداشتن پريکارد به کمک جراحي، بهبود پيشرونده در طى چند ماه رخ مى‌دهد.

روش برخورد با بيمار

دچار افيوژن بى‌علامت پريکارد با علت نامشخص

در صورتى‌که شرح حال دقيق و معاينه فيزيک علت خاصى را مطرح نکند، انجام مورد زير ممکن است به تشخيص منجر شود:

- آزمون پوستى و کشت جهت سل

- اندازه‌گيرى آلبومين سرم و پروتئين ادرار (سندرم نفروتيک)

- کراتينين و BUN سرم (نارسائى کليه)

- آزمون‌هاى عملکرد تيروئيد (ميکسدم)

- SLE) ANA و ساير بيمارى‌هاى کلاژن - وازکولار)

- بررسى از نظر ابتلاء به يک تومور اوليه (به‌خصوص ريه و پستان)