پاتوژنز و اپيدميولوژى عوامل ايجادکننده فيلارياز لنفاوى (ووشرريا بنکرفتى Wuchereria Bancrofti در مناطق استوائى و نيمه استوائي، بروگيا مالئى Brugia Malayi در هند و خاور دور، و بروگيا تيمورى Brugia Timori در اندونزي) از طريق پشهها انتقال مىيابند. تقريباً ۱۱۵ نفر به آن آلودهاند. فيلارياهاى بالغ در عروق لنفاوى و سينوسهاى غدد لنفاوى زندگى مىکنند. وجود کرمها و پاسخ التهابى ميزبان باعث درگيرى لنفاوى مىشود. مرگ کرم التهاب و فيبروز را تشديد مىکند و نهايتاً باعث انسداد لنفاوى و لنف ادم مىشود.
تظاهرات بالينى
تظاهرات بالينى شايع عبارتند از: ميکروفيلارمى بدون علامت، هيدروسل، آدنولنفانژيت حاد، بيمارى لنفاوى مزمن، و انسداد لنفاوى و تغييرات دائمى مرتبط با الفنتيازيس.
تشخيص
تشخيص قطعى فقط با يافتن انگل (که مشکل هم است) صورت مىگيرد. بهعلت اينکه کرمهاى بالغ در عروق لنفاوى قرار دارند نمىتوان به آنها دست پيدا کرد. ميکروفيلارياها را بايستى در خون و مايع هيدروسل جستجو نمود. زمان خونگيرى مهم است و بايستى براساس دوره تناوب ميکروفيلارياى مشکوک باشد. بررسى آنتىژنهاى در گردش ووشرريا بنکروفتى بسيار حساس و اختصاصى است. بررسى آنتىبادىها بهعلت واکنش متقابل با ساير کرمها مشکل مىباشد. در مورد ووشرريا بنکروفتى و بروگيا مالئى ارزيابىهاى مبتى بر PCR هم روى کار آمدهاند.
درمان
درمان با دىاتيل کاربامازپين (DEC، روزانه ۶mg/kg بهصورت تک دوز يا در دوزهاى منقسم بهمدت ۱۲ روز) ميکروفيلارياها را از بين مىبرد. آنتىژن ناشى از کشته شدن ميکروفيلارياها باعث واکنشهاى حادى مىشود که براى به حداقل رساندن آنها مىتوان دوز DEC را بهتدريج بالا برد يا قبل از تجويز آن از گلوکوکورتيکوئيدها استفاده نمود.