تشخیص

داروشناسى

گروهى از هورمون‌هاى پلى‌پپتيدى مرتبط با انسولين هستند و معمولاً به‌عنوان عوامل رشد شبه انسولين (IGFs) ناميده مى‌شوند و وزن مولکولى حدود ۸۰۰۰-۷۰۰۰ دارند. توليد IGF-1 با هورمون رشد تحريک مى‌گردد. اين ماده اساساً توسط کبد ترشح مى‌شود، ولى ممکن است توسط کليه، عضله، بيضه، سلول‌هاى چربي، استخوان و قلب نيز ترشح گردد.

مکانيسم اثر

مکانيسم اثر IGF-1: اتصال سولفات به پروتئوگليکان‌ها را تشديد مى‌کند، سنتز پروتئين، RNA و DNA را مى‌افزايد، انتقال اسيدهاى آمينه و گلوکز به داخل عضله را تحريک مى‌کند، ليپوژنز را در نسج چربى زياد مى‌کند و باعث افزايش جريان پلاسمائى کليه و GFR مى‌شود.

اثرات

سوماتومدين‌ها گروهى از هورمون‌هاى پلى‌پپتيدى هستند که برخى از آنها به‌عنوان واسطه اثر هورمون رشد در بدن عمل مى‌کنند. معتقد هستند Mecasermin) IGF-1) مسئول بسيارى از اثرات آنابوليک هورمون رشد است. اين عامل اصولاً توسط ترشح هورمون رشد و انسولين تنظيم مى‌شود. IGF-1 ممکن است در ساير نسوج هم ترشح شود و در آنها ممکن است اثرات هورمونى موضعى (پاراکرين) ايفاء نمايد. در گردش خون IGF-1 تقريباً به‌طور کامل متصل به پروتئين است. علاوه بر اثر آنابوليک، IGF-1 که از نظر ساختارى شبيه به انسولين است، داراى ويژگى‌هاى کاهندهٔ قندِخون قوى نيز مى‌باشد.

کاربردهاى بالينى

- درمان کودکان مبتلا به کوتاهى قد (ناشى از اختلال در گيرندهٔ هورمون رشد)

- درمان ديابت شيرين در موارد مقاومت به انسولين

سوء مصرف در ورزشکاران

IGF-1 يک هورمون کاملاً آنابوليک است و باعث افزايش حجم عضله و کاهش چربى بدن مى‌شود. اين ماده انتقال اسيد آمينه و گلوکز، بالانس مثبت نيتروژنى و سنتز گليکوژن را تسهيل نموده و داراى اثرات آنابوليک در استخوان و غضروف است.

بدين ترتيب ورزشکاران با انگيزهٔ بهره‌گيرى از خواص آنابوليک، اين داروها را مصرف مى‌کنند. البته با توجه به اينکه اين داروها جديداً به‌عنوان داروهاى آنابوليک مطرح شده‌اند، هنوز تحقيقات چندانى در مورد اثرات آنها بر کارآئى ورزشى انجام نگرفته است و شناسائى دقيق اثربخشى و عوارض آنها در ورزشکاران مستلزم انجام مطالعات بيشتر مى‌باشد.

عوارض جانبى

IGF-1 ممکن است به هيپوگليسمى منتهى شود. ساير عوارض آن مشابه با عوارض هورمون رشد است. همچنين مصرف بلندمدت آن ظهور سرطان را تحريک مى‌کند.

تشخيص

در حال حاضر روش قطعى و مؤثرى براى تشخيص سوء مصرف آن وجود ندارد و آزمايشگاه‌هاى دوپينگ اخيراً در جستجوى روش‌هاى جديدى براى شناسائى آن مى‌باشند.