سه شنبه, ۲۹ اسفند, ۱۴۰۲ / 19 March, 2024
مجله ویستا

اپیدمیولوژی


  اپيدميولوژى
موش‌هاى معمول خانگى ميزبان‌هاى LCM هستند. اين بيمارى توزيع جهانى دارد. عفونت‌هاى انساني، ثانويه به تماس با يک جونده آلوده هستند. گمان مى‌رود. که انتقال بيمارى از طريق هوا يا تماس با فضولات آلوده صورت مى‌گيرد.
  تظاهرات بالينى
شايع‌ترين الگوى بالينى نوعى بيمارى شبه‌آنفلوآنزا است. در يک چهارم از بيماران ممکن است بيمارى دو مرحله داشته باشد به‌طورى‌که در ابتدا تب و بعد مننژيت آسپتيک يا آنسفاليت به‌وجود آيد. تب، بى‌حالي، ضعف، ميالژى (به‌ويژه در ناحيه کمري)، سردرد پشت چشم، فتوفوبي، بى‌اشتهائي، تهوع، و احساس سبکى سر به‌طور شايع ديده مى‌شود. در معاينه فيزيکى ممکن است راش جلدي، احتقان بدون اگزوداى حلق، لنفادنوپاتى خفيف گردن و زير بغل، آلوپسى يا علائم مننژه يافت شود. گاهى درد بيضه يا اورکيت واضح اتفاق مى‌افتد. عفونت ويروس LCM د زنان باردار ممکن است باعث کوريورتينيت جنينى و هيدروسفالى مادرزادى شود.
  تشخيص
در طى هفته اول بيمارى لکوپنى و ترومبوسيتوپنى مشاهده مى‌شود. CSF بيمارانى که علائم مننژه دارند معمولاً محتوى صدها سلول در هر ميکروليتر با ارجحيت لنفوسيت است يافته‌هاى تيپيک CSF، سلول‌هاى تک‌هسته‌اى بيش از μL/۱۰۰۰، افزايش ميزان پروتئين و کاهش گلوکز مى‌باشد. به‌دست آوردن ويروس LCM از خون يا مايع نخاعى در فازهاى ابتدائى بيمارى محتمل‌تر است. بنابراين مستقيم‌ترين روش براى تشخيص LCM اليزاى گيرنده (IgM (IgM-Capture ELIZA در سرم يا CSF مى‌باشد؛ اخيراً PCR نسخه‌بردارى معکوس (RT-PCR; Reverse Trasncription-PCR) براى بررسى CSF ابداع شده است.
  درمان
درمان خاصى براى LCM وجود ندارد.


همچنین مشاهده کنید