RSV ويروس غلافدارى از خانواده پاراميکسوويريده است که ژنوم RNA تک رشتهاى دارد. دو زيرگونه متفاوت A و B شناسائى شدهاند.
تظاهرات بالينى
در نوزادان، بيمارى RSV با ترشح بيني، تب خفيف، و علائم سيستميک خفيف و اغلب با عطسه و سرفه مشخص مىشود؛ ۴۰-۲۵ درصد از موارد، با دريگرى مجارى تحتانى تنفس همراه است. بيمارى RSV در کودکانى که نارس بهدنيا آمدهاند و در آنهائى که بيمارى مادرزادى قلب، ديسپلازى برونکوپرولمونر، سندرم نفروتيک يا ضعف سيستم ايمنى دارند شدت بالائى دارد. در يک مطالعه، ميزان مرگ و مير ناشى از پنومونى RSV در ميان نوزادان مبتلا به بيمارىهاى مادرزادى قلب ۳۷ درصد بود. در بزرگسالان، علائم عفونت RSV معمولاً همانند سرماخوردگى است. در افراد دچار ضعف ايمنى و افراد مسن، RSV مىتواند باعث پنومونى شديد شود.
تشخيص
RSV را مىتوان در کشت بافتى از خلط، سوابهاى گلو، يا شستشوى نازوفارنکس بهدست آورد. بررسى ماحصل تراشهها يا شستشوى بينى با ميکروسکوپ ايمونوفلورسانس امکان تشخيص سريع را فراهم مىآورد. براى تشخيص سرولوژيک افزايش چهار برابر تيتر آنتىبادى بين نمونههاى فاز حاد و نقاهت ضرورى است لذا در بيمارى حاد جائى ندارد.
اپيدميولوژى
اپيدميولوژى RSV پاتوژن تنفسى عمدهاى در خردسالان محسوب مىشود و شايعترين علت بيمارىهاى تنفسى تحتانى در نوزادان است. ميزان بيمارى در ۳-۲ ماهگى به اوج خود مىرسد بهطورىکه در اين زمان ميزان حمله در ميان شيرخواران حساس نزديک به ۱۰۰ درصد است. در دوره نوزادى و خردسالي، ۲۵-۲۰ درصد از بسترىهاى بيمارستانى ناشى ازپنومونى RSV و ۷۵ درصد از بسترىهاى ناشى از برونشيوليت RSV است. اين ويروس، يک پاتوژن بيمارستانى مهم در کودکان و بزرگسالان محسوب مىشود. انتقال آن از طريق تماس نزديک يا اشياء يا انگشتان آلوده و قطرات درشت (نه ريز) تنفسى نشاى از عطسه و سرفه صورت مىگيرد. دوره کمون ۶-۴ روز است؛ ترشح ويروس در بچهها ممکن است بيش از ۲ هفته طول بکشد ولى در بالغين کوتاهتر است.