ويروسهاى پاراآنفلوانزا ويروسهائى با RNA تک رشتهاى از خانواده پاراميکسوويريده(Paramyxoviridae Famil) هستند.
اپيدميولوژى
اپيدميولوژى در ايالات متحده، ويروسهاى پاراآنفلوانزا باعث ۲۲-۴ درصد از بيمارىهاى تنفسى کودکان و کمتر از ۵ درصد از بيمارىهاى تنفسى بزرگسالان مىشوند. ويروس پاراآنفلوانزا عامل مهمى در بيمارىهاى خفيف، کروپ (لارنگوتراکئوبرونشيت)، برونشيوليت و پنومونى محسوب مىشود. در خردسالان، ويروس پاراآنفلوانزا پس از RSV، شايعترين عامل عفونتهاى تحتانى تنفسى است. عفونتهاى پاراآنفلوانزا در بزرگسالان عموماً خفيف است.
تظاهرات بالينى
عفونتهاى ناشى از ويروس پاراآنفلوآنزا در بزرگسالان و کودکان بزرگتر بهصورت سرماخوردگى خفيف يا خشونت صدا همراه با سرفه تظاهر مىکند. در کودکان خردسال ممکن است خود را بهصورت بيمارى حاد تبدار بههمراه زکام، گلودرد، خشونت صدا، سرفه نشان دهد. سرفه خشن و پارس مانند کروپ ممکن است به استريدور واضح تبديل شود. اکثر کودکان پس از ۲-۱ روز بهبود مىيابند اما گاهى هيپوکسي، انسداد پيشرونده مجارى هوائي، برونشيوليت يا پنومونى اتفاق مىافتد. در کودکان و بزرگسالان مبتلا به ضعف ايمنى شديد، عفونتهاى شديد و حتى مرگبار گزارش شده است.
تشخيص
تشخيص از طريق کشت بافتى ويروس از ترشحات مجارى تنفسي، سوابهاى گلو، يا ماحصل شستشوى نازوفارنکس يا از طريق بررسى سلولهاى تنفسى کنده شده با ميکروسکوپ ايمونوفلورسانس صورت مىگيرد. امکان تشخيص سرولوژيک هم وجود دارد.
درمان
در بيمارى خفيف، درمان علامتى صورت مىگيرد. کروپ خفيف را مىتوان با هواى مرطوب دستگاه بخور درمان نمود. در موارد شديد بهعلت احتمال بروز ديسترس تنفسى بايد بيمار را بسترى نمود. درمان ضدٌ ويروس خاصى وجود ندارد.