اپیدمیولوژی

اپيدميولوژى

اپيدميولوژى مطالعات سرولوژيک نشان مى‌دهند که کلاميديا پنومونيه در همه‌جا وجود دارد. ميزان شيوع سرولوژيک (Seroprevalence) در بالغين بيش از ۴۰ درصد است. به‌نظر مى‌رسد روش انتقال از شخص به شخص باشد. عفونت اوليه به‌نظر در بالغين جوان اتفاق مى‌افتد و اپيزودهاى خفيف‌تر تکرار عفونت در افراد بالغ ديده مى‌شود. مطالعات اپيدميولوژيک ارتباط بين شواهد سرولوژيک عفونت با کلاميديا پنومونيه و آتروساکلروز عروق کرونر و شريان‌هاى ديگر را نشان داده است. با کمک تکنيک‌هاى گوناگون، کلاميديا پنومونيه را از پلاک‌هاى آترواسکلروز به دست آورده‌اند. نشان داده شده است که درمان ضد ميکروبى حيوانات آلوده خطر افزايش آترواسکلوز را کاهش داده است. براى تعيين قطعى‌تر تأثير آنتى‌بيوتيک بر آترواسکلروز نياز به مطالعات وسيع‌تر انسانى است.

تظاهرات بالينى

تظاهرات بالينى شامل فارنژيت حاد، سينوزيت، برونشيت، و پنومونى مى‌باشد. علائم تنفسى فوقانى معمولاً قبل از تب و سرفه بدون خلط ايجاد مى‌شود. پنومونيت اغلب پنومونى ناشى از مايکوپلاسما پنومونيه را تقليد مى‌کند. يافته‌هاى ريوى معمولاً خفيف هستند. لکوسيتوز به‌طور تيپيک وجود ندارد. CXR عموماً ارتشاح‌هاى کوچک قطعه‌اى را نشان مى‌دهد.

تشخيص

تشخيص مشکل است زيرا روش‌هاى کشف آنتى‌ژن و کشت در دسترس نيستند. افزايش آنتى‌بادى CF در بين نمونه‌ سرم‌هاى فاز حاد و نقاهت به‌طور گذشته‌نگر تشخيص را مطرح مى‌کند اما کلاميديا پنومونيه را از کلاميديا تراکوماتيس و کلاميديا پسى‌تاسى افتراق نمى‌دهد. با کمک تست ميکروايمونوفلورسانس مى‌توان اين ارگانيسم‌ها را از هم افتراق داد.

درمان

درمان توصيه شده شامل اريترومايسين يا تتراسيکلين (۵۰۰ ميلى‌گرم خوراگى هر ۶ ساعت) به‌مدت ۱۴-۱۰ روز است. به‌نظر مى‌ِسد ماکروليدهاى ديگر (مثل آزيترومايسين) و برخى از فلوروکينولون‌ها (مثل لووفلوکساسين) هم مؤثر باشند.