اپيدميولوژى و تظاهرات بالينى چند عفونت ريکتزيائى منتقلشونده از طريق کنه در نيمکره شرقى ايجاد مىشوند. تب منقوط مديترانهاى (تب بوتنئوس)، تيفوس کنه کنيائي، تيفوس کنه هندي، تب منقوط اسرائيلي، و تب منقوط آستاراخان نامهاى مترادف بيمارى ناشى از ريکتزياکنرى (Rickettsia conorii) در مناطق مختلف هستند. اين باکترى در جنوب اروپا، تمام آفريقا، جنوب غربى آسيا، و نواحى جنوب آسياى مرکزى شايع است. تب بالا، راش، و (در اکثر محلهاى وقوع) اسکار تلقيح در محل گزش کنه از مشخصههاى اين بيمارى هستند. ريکتزيا آفريکا (R. Africae) در جنوب، شرق و مرکز آسيا شيوع دارد و باعث تب آفريقائى ناشى از گزش کنه که خفيفتتر از تب منقوط مديترانهاى است، مىشود. ريکتزيا ژاپنيکا (R. Japonica) تب منقوط ژاپنى (شرقي) را ايجاد مىکند. ريکتزيا استراليس (R. Australis0 عامل تيفوس کنهاى کوئينزلند است. اين بيمارى استراليائى با بثورات وزيکولر يا ماکولوپاپولر و اسکار تلقيح (منطقهاى سياه و نکروز يا دلمهاى با اريتم در اطراف) مشخص مىشود.
تشخيص و درمان
در جدول (تشخيص آزمايشگاهى و درمان بعضى از بيمارىهاى ريکتزيائي) تشخيص آزمايشگاهى و درمان تبهاى منقوط منتقلشونده از طريق کنه و بيمارىهاى ريکتزيائى ديگر خلاصه شده است. براساس شواهد بالينى و اپيدميولوژيک، تشخيص فرضى تبهاى منقوط مطرح و عموماً با سرولوژى تأييد مىشود. در مناطق اندميک بيمارى که با تب، راش، و اسکار تلقيح مراجعه مىکند، بايستى از نظر ابتلاء به تبهاى منقوط ريکتزيائى بررسى شود.