اين بيمارى غالباً در کودکان بين ۵-۱ سال اتفاق مىافتد و بهصورت تورم بدون درد يک يا يک گروه غده، بههمراه فيستول به پوست مشخص مىشود. اغلب، زنجيره قدامى گردن درگيرى پيدا مىکند. مايکوباکتريوم اسکروفولاسه (M. Scrofulaceum) و ارگانيسمهاى MAC شايعترين عوامل بهشمار مىروند. در صورت کنار گذاشتن سل، درمان انتخابى برداشتن از طريق جراحى است.
گاهى اوقات از ضايعات ندولر پوستى بيماران بستري، بهويژه افراد دچار سرکوب ايمني، مايکوباکترىها را جدا مىسازند. بسيارى از موارد به تزريق (مثلاً در بيماران ديابتي) ارتباط دارد يا پس از جراحى (مثلاً در بيماران قلبى يا چشمي) ايجاد مىشود. اين عفونتها معمولاً در اثر کمپلکس بسيار مقاوم و سريعالرشد مايکوباکتريوم فورتوئيتوم (مايکوباکتريوم فورتوئيتوم (M. Foruitum)، مايکوباکتريوم کلوآنه (M. Chelonae)، يا مايکوباکتريوم آبسسوس (M. Absecessus) ايجاد مىشوند. بهترين درمان، دبريدمان و تجويز دو يا سه آنتىبيوتيک (از ميان آميکاسين، سيپروفلوکساسين، سولفاناميدها، کلوفازيمين، و کلاريترومايسين) مىباشد.
بيمارىهاى پوست
گرانولوم استخر شنا و ماهى
عامل بهوجودآورنده اين بيمارى تقريباً هميشه مايکوباکتريوم مارينوم (M. Marinum)، با دوره کمون معمول ۳-۲ هفته مىباشد. پس از تماس با مخزن آلوده ماهى گرمسيري، استخر شنا، يا ماهى آب شور، پوستول يا ندول بنفش رنگ و کوچکى در محل ضربه خفيف ظاهر مىشود. اين ضايعه ممکن است به زخم دلمهدار يا آبسه کوچک تبديل گردد. انتشار مىتواند اتفاق بيفتد. در صورت تداوم يا انتشار عفونت، مىتوان ريفامپين (روزانه ۶۰۰-۳۰۰ ميلىگرم) را بههمراه اتامبوتول (روزانه ۲۵-۱۵ ميلىگرم به ازاء هر کيلوگرم)، کوتريموکسازول (صدوشصت هشتصد ميلىگرم هر ۱۲ ساعت)، يا مينوسيکلين (روزانه ۱۰۰ ميلىگرم) بهمدت حداقل ۳ استفاده نمود.
زخم بورولى
زخم بورولى (Buruli Ulcer) اين بيمارى در مناطق استوائى و اثر مايکوباکتريوم اولسرانس (M. Ulcerans) ايجاد مىشود. بيمارى بهصورت ندول خارشدارى که بعدها زخم مىگردد، شروع مىشود؛ سير آن طولانى است. درمان معمول برداشت ضايعه است.