کلبسیلا (Klebsiella)، انتروباکتر (Enterobacter)، سراشیا (Serratia)

تظاهرات بالينى

تظاهرات بالينى کلبسيلا پنومونيه (K. Pneumoniae) عامل درصد اندکى از پنومونى‌ها يلوبر کسب شده در اجتماع به‌ويژه در مردان بالاى ۴۰ سال الکلى که بيمارى زمينه‌اى (مثل ديابت، بيمارى‌هاى انسدادى مزمن ريوي)، دارند، مى‌باشد. اين بيمارى شبيه به پنومونى پنوموککى است. با پيشرفت بيماري، آمپيم و نکروز ريوى اتفاق مى‌افتد. شيار برآمده، يک يافته راديولوژيک ديررس است. کلبسيلا عفونت‌هاى ادرارى عارضه‌دار، عفونت‌هاى داخل شکم، سلوليت، عفونت زخم‌هاى جراحي، و مننژيت نوزادى يا مننژيت همراه با جراحى مغز و اعصاب را ايجاد مى‌نمايد. عفونت کلبسيلائى در هر محل ممکن است به باکتريمى ختم شود. انتروباکتر کلوآکا (E. Cloacae) و انتروباکتر آئروژنز (E. Aerogenes) عامل اکثر عفونت‌هاى ناشى از انتروباکتر هستند و سندرم‌هاى بالينى مشابه با سندرم‌هاى ناشى از کلبسيلا (غير از پنومونى کسب شده در اجتماع) را به‌وجود مى‌آورند. اين گونه‌ها نقش مهمى در ايجاد عفونت‌هاى بيمارستانى و باکتريمى در شرايط نوتروپنى دارند. سراشيا مارسنس (S. Marcescens) عامل اکثر عفونت‌هاى ناشى از سراشيا است. عفونت‌هاى بيمارستانى ريه، مجارى ادرارى تناسلي، کاتتر، و زخم شايع هستند.

اتيولوژى

اتيولوژى اين جنس‌ها اعضاء تخميرکنندهٔ لاکتوز از قبيلهٔ کلبسيلا، پاتوژن‌هاى بيمارستانى و فرصت‌طلب هستند.

تشخيص

تشخيص اکثر ارگانيسم‌هاى کلبسيلا، انتروباکتر، و سراشيا به آسانى با روش‌هاى استاندارد کشت جدا و تشخيص داده مى‌شوند.

درمان

کلبسيلا پنومونيه و کلبسيلا اکسى‌توکا (K. Oxytoca) ذاتاً به آمپى‌سيلين و تيکارسيلين مقاوم هستند. به‌علت بتالاکتامازهاى وسيع‌الطيف (ESBLs; Extended-Spectrum β- Lactamases)، مقاومت به سفالوسپورين‌هاى نسل سوم رو به افزايش است. سوش‌هاى داراى ESBLs غالباً به آمينوگليکوزيدها، تتراسيکلين‌ها، و کوتريموکسازول و گاهى به فلورکينولون‌ها نيز مقاومت پيوسته‌اى دارند. در حال حاضر، ميزان مقاومت به کينولون‌ها، سفامايسين (سفوکسيتين)، سفالوسپورين‌هاى نسل چهارم، و آميکاسين عموماً پائين است. سوش‌هاى انتروباکتر غالباً به سفالوسپورين‌هاى نسل اول، دوم، و سوم مقاوم هستند اما به ميزان زيادى حساسيت خود را نسبت به ايمى‌پنم، سفالوسپورين‌هاى نسل چهارم، آمينوگليکوزيدها، کوتريموکسازول، و کينولون‌ها حفظ نموده‌اند. ايمى‌پنم، آميکاسين، سفپيم، و کينولون‌ها مؤثرترين داروها بر سراشيا هستند.