نواحى بدون پر معمولاً به دليل نوک زدن پرندگان به يکديگر ايجاد شده و بهندرت ناشى از آلودگى انگلى مىباشد. با اين همه پرنده بايد از لحاظ انگلهاى خارجى بهطور مرتب کنترل شود.
کنهها
کنهگزيدگى سبب آسيبهائى به پوست مىشود که وسعت آن تنها بعد از پوست کندن لاشه قابل مشاهده است. کنهها شامل گونههاى مختلف ريپيسفالوس Rhipicephalus، هيالوما Hyalomma، آمبيلوما Ambylomma مىباشند. گونههاى آمبيلوما قادر به انتقال بيمارىهائى همچون ويروس عامل 'تب هموراژيک کونگو - کريما Congo-crimahaemorrhagic fever' از طريق خون به انسان هستند. خلاصه اينکه کنهها با استفاده از دلتامتينين (Deltamethinn) و فلومترين (Flumetherin) به روش 'pour on' بهطور مؤثر قابل کنترل مىباشند.
شپشها
شپش شترمرغ با نام عملى استروتيوليپوروس استروتيونيس (Struthiolipeurus struthionis) سبب آسيب به پرها و ايجاد ظاهرى نامطلوب در پوشش پرها مىشود. شپش تا طوب يک سانتىمتر رشد کرده و رنگى سفيد و قرمز دارد که مشاهده آن را خصوصاً در ناحيه دم آسان مىنمايد. سموم ضد شپش (مالاتيونMalathion، مايع شستشوى آلوگان و فلومترين) را بايستى بعد از يک هفته بهمنظور نابود کردن شپشهاى نوزادى که در اين حين زا تخم خارج مىشوند تکرار نمود.
جربهاى ساقه پر
اين جربها که پتروليکوس بىکائوداتوس (Pterolichus bicaudatus) و گابوسينيا اسکالپتوراتا (Gabucinia Sculpturata) نام دارند اکنون بسيار نادر هستند. آنها از ساقه و ريشه پرها تغذيه کرده و سبب آسيب به پرها و ترشح بينى مىشوند. درمان بهوسيله ايورمکتين به ميزان ۲/۰ ميلىگرم براى هر کيلوگرم وزن بدن بروش خوراکى و به فاصله ۴ هفته انجام مىپذيرد.
مگسها
مگس شترمرغ به نام هيپوبوسکيس استروتيونيس (Hypobosicis Struthionis) با گزش و مکيدن خون باعث تخريش و عفونت پوستى مىگردد. در صورت وقوع آلودگى مىتوان آنها را بهآسانى توسط سموم ضدمگس کنترل نمود.