کلامیدیا Chlamydia

کلاميديا گروه بزرگى از ارگانيزم‌ها را تشکيل مى‌دهند که از نظر آنتى‌ژنى نقاط مشترکى داشته و از لحاظ مرفولوژى نيز به هم شباهت دارند و در عين حال از نظر ساختمانى و چرخه بيمارى‌زائى از عوامل بيمارى‌زاى ديگر متفاوت مى‌باشند. کلاميديا پسيتاسى (C.psittaci) عامل بيمارى کلاميديوز (Chlamydiosis) در پستانداران پرندگان و انسان مى‌باشد. از آنجا که بيمارى طوطى‌ها را درگير مى‌نمايد به نام پسيتاکور (Psittacosis) يا تب طوطى معروف است. در بعضى کشورها بايستى وقوع پستياکوز را به مقامات مسئول گزارش نمود. در صورتى‌که بيمارى در پرندگانى به جزء طوطى ايجاد شود به نام اورنيتوز خوانده مى‌شود.

اورنتيوز Ornithosis

تمام گونه‌هاى پرندگان و حيوانات در هر سنى نسبت به عفونت‌هاى کلاميديائى حساسيت دارند. بنابراين جاى تعجب نخواهد بود اگر گزارشاتى از ابتلاء تعدادى شترمرغ در فرانسه و آفريقاى جنوبى موجود باشد.

اساساً بيمارى از طريق تنفس هواى آلوده منتقل مى‌گردد. عفونت‌هاى ديگر، فاکتورهاى محيطي، استرس حمل و نقل، تغذيه نامناسب و غيره ممکن است سبب فعال نمودن عفونت‌هاى مخفى کلاميديائى گردند. بيمارى توسط حشرات گزنده نيز مى‌تواند منتقل شود. تجربيات نشان مى‌دهد که دوره کمون بين ۳ تا ۲۹ روز و حتى تا ۳ ماه مى‌باشد. در پرندگان بالغ که ممکن است اصلاً هيچ علامتى را نشان دهند عامل بيمارى تکثير پيدا کرده و مى‌تواند تا ۳ ماه و نيم بعد دفع شود. حضور بيمارى در پرندگان مسن‌تر تنها خود را به‌صورت خسارات وسيع در بين شترمرغ‌هاى جوان نشان مى‌دهد.

نشانه‌هاى اصلى بيمارى شامل بى‌حسي، بى‌اشتهائي، کاهش درجه حرارت بدن، اسهال و از دست رفتن آب بدن و نيز تنفس دردناک و احتمالاً ترشح از چشم و بينى مى‌باشد.

درمان با تتراسيکلين بايستى به‌صورت جدى شروع و تا زمان پاک شدن کامل گله ادامه يابد.