مایکلوپلاسموز Mycoplasmosis

مايکوپلاسماها که اساساً به‌دليل نداشتن غشاهاى سلولى با باکترى‌ها متفاوت مى‌باشند به‌عنوان عوامل ايجاد عارضه و بيمارى و متعاقباً اثرات زيانبار اقتصادى در تمام طيور تجارتى مطرح هستند. شترمرغ نيز از اين قاعده مستثنى نيست.

مايکلوپلاسموز Mycoplasmosis

بيمارى فقط شترمرغ‌هاى جوان زير يکسال را درگير نموده و پرندگان مسن‌تر يا فقط علائم سينوزيت را داشته و يا اصلاً هيچ علامتى را نشان نمى‌دهند.

نشانه‌هاى بيمارى در مورد پرندگان جوان شبيه به بيمارى مزمن تنفسى (Chronic Respiratory Disease) در ماکيان است. چشم‌ها به دليل تورم و جراحت به سختى باز مى‌شوند. ترشحات چشمى و بينى و صداى خرخر تنفسى ناشى از تجمع موکوس در گلو و ناى مشهود مى‌باشد. اين بيمارى به‌ويژه توسط مايکوپلاسما سينوريه (M.Synoviae) و مايکوپلاسما گالى سپتکيوم ايجاد مى‌شود. مايکوپلاسما گالى پستکيوم (M.gallisepticum) به مدت يک تا سه روز مدفوع زنده مانده و حداکثر تا دو روز در آب آشاميدنى به حالت عفونت‌زا باقى مى‌ماند. انتقال بيمارى از طريق ذرات گرد و غبار و قطرات و با ورود پرندگان بيمار يا وسايل آلوده و نيز تخم‌هاى نطفه‌دار آلوده صورت مى‌پذيرد. درمان مشتمل بر تجويز يک آنتى‌بيوتيک وسيع‌الطيف مؤثر مانند اکسى‌تتراسکلين مى‌باشد. جهت درمان انفرادى شترمرغ‌هاى بيمار، تزريق تيلوزين به ميزان ۱۰ ميلى‌گرم به ازاء هر کيلوگرم وزن بدن به روس داخل عضلانى و دوبار در روز به مدت ۵ تا ۱۰ روز توصيه مى‌گردد. پرندگان بهبود يافته داراى ايمنى موقت هستند.