تشخیص

اتيولوژى و اپيدميولوژى

اتيولوژى و اپيدميولوژى HPVها ويروس‌هاى فاقد پوشش از خانواده پاپواويريده هستند که اپى‌تليوم پوست يا غشاءهاى مخاطى را آلوده مى‌کنند.

تظاهرات بالينى

تظاهرات بالينى دوره کمون عفونت HPV معمولاً ۴-۳ ماه (با محدود ۱ ماه تا ۲ سال) است. زگيل‌هاى آنوژنيتال (کنديلوما آکوميناتا) پاپول‌هاى هيپرکراتوزه هستند که از راه مقاربت منتقل مى‌شوند، زرد کم‌رنگ تا قهوه‌اى رنگ هستند، به طرف خارج رشد مى‌کنند، و در سطح پوست يا سطوح مخاطى دستگاه تناسلى خارجى و نواحى پرى‌آنال ايجاد مى‌شوند. بيشتر از ۸۰ تيپ HPV قوياً با سرطان سرويکس، آلت مرد، آنوس، واژن، و فرج در ارتباط هستند. تيپ‌هاى ۶ و ۱۱ بيشتر با کنديلوما آکوميناتا در ارتباطا هستند، در حالى‌که تيپ‌هاى ۱۶،۱۸ و ۳۱ بيشتر در ديسپلازى‌ها و کارسينوم‌هاى دستگاه تناسلى يافت مى‌شوند.

تشخيص

تشخيص بيشتر زگيل‌هاى تناسلى قابل رؤيت را مى‌توان از لحاظ بالينى تشخيص داد. کولپوسکوپى براى ارزيابى ضايعات واژن و سرويکس بسيار باارزش است. اسميرهاى پاپانيکولا از نمونه‌هاى سرويکس ممکن است. شواهد سلولى HPV را نشان دهد. بررسى بافتى نمونه‌هاى بيوپسى براى ضايعات پايدار يا آتيپيک کمک‌کننده است. از PCR مى‌توان براى شناسائى اسيدهاى نوکلئيک HPV و تعيين تيپ‌هاى اختصاصى ويروس استفاده کرد. روش‌هاى سرولوژيک به‌طور گسترده در دسترس نيستند.

درمان

روش‌هاى درمانى موجود کاملاً مؤثر نيستند، و برخى از آنها عوارض جانبى قابل توجهى دارند. از طرفي، ضايعات ممکن است خودبه‌خود بهبود يابند. درمان‌هاى رايج عبارتند از: کرايوسرجري، استفاده از مواد سوزاننده، خشک کردن الکتريکي، برداشتن با جراحي، و زدودن با ليزر. از ۵-فلورواوراسيل موضعى هم استفاده شده است. از ترکيبات مختلف اينترفرون با موفقيت محدود استفاده شده است؛ يک القاءکننده اينترفرون موضعى به‌نام imiquimod نيز مفيد است.