|
| ۱۹۷۱ م. اولين ماهواره آموزشى راديوئى
|
|
| اولين ماهواره آموزشى راديوئى در آلاسکا به‌کار افتاد در همين سال سرى چهارم از ماهواره‌هاى اينتل‌سَت با ظرفيت حدود ۴۰۰۰ کانال تلفن و ۲ کانال تلويزيونى نيز به‌کار افتاد. کشورهاى زيادى به عضويت شبکه جهانى اينتل‌سَت درآمدند و چهار ارگان آن به‌نام مجمع عمومي، هيئت امناء، ارگان اجرائى و سيگناتورى به‌وجود آمد. دومين کنفرانس جهانى ارتباطات راديوئى توسط اتحاديه بين‌المللى ارتباطات راه دور سازماندهى شد و باندهاى فرکانسى جديدى را براى مخابرات فضائى اختصاص دادند. همچنين هماهنگى‌هاى لازم و تدوين مقررات براى سيستم‌هاى فضائى تصويب گرديد.
|
|
| ۱۹۷۱ م. سازمان اينتراسپوتنيک، سازمان بين‌المللى ارتباطات ماهواره‌هاى بلوک شرق
|
|
| سازمان بين‌المللى ارتباطات ماهواره‌هاى بلوک شرق (Inter Sputnik) در مقابل شبکه جهانى ارتباطات ماهوارهاى اينتل‌سَت که اداره مرکزى و مرکز کنترل و ردگيرى آن در واشنتگتن آمريکا قرار داد، شبکه جهانى ارتباطات ماهوارهاى کشورهاى سوسياليستى به‌نام (اينتراسپوتنيک) را طراحى کرد، که بين کشورهاى بلوک شرق ارتباط تلفني، صدا، تصوير، تلکس، فاکس مايل و غيره برقرار سازد. ماهواره‌هاى مخابراتى اين سيستم به‌نام (استار سيونار) به‌صورت اجاره‌اى در اختيار کنسرسيوم اينتراسپوتنيک قرار مى‌گيرد.
|
|
| سازمان مزبور يک سازمان بين‌المللى است که در سال ۱۹۷۱ شروع به کار کرد و در اوايل تأسيس داراى ۹ عضو از کشورهاى سوسياليستى (بلغارستان، کوبا، آلمان شرقي، چکسلواکي، مجارستان، مغولستان، لهستان، روماني، شوروي) بود و در حال حاضر اعضاء آن عبارت هستند از:
|
|
| بلغارستان، مجارستان، چکسلواکي، لهستان، يمن جنوبي، افغانستان، سوريه، لائوس، خارج از اين محدوده کوبا به سازمان فوق پيوسته است. سيستم اينتراسپوتنيک از نقطه نظر استراتژيکى مى‌رود تا به‌عنوان اولين و مقدم‌ترين رقيب اينتل‌سَت (شبکه ماهوارهاى غرب) در صحنه بين‌المللى مطرح مى‌گردد. سازمان اينتراسپوتنيک نيز مانند اينتل‌سَت يک‌سرى ماهواره‌هاى مخابراتى در مدار ثابت زمين (سنکرون) دارد و ارتباط بين کشورهاى بلوک شرق را از طريق تکرارکننده‌ها فضائى برقرار مى‌نمايد. در اواخر دهه ۱۹۷۰ ماهوارهاى مزبور در مدار سنکرون قرار گرفتند. در اولين سرويس ثابت ماهوارهاى با ماهواره‌هاى به وزن ۲۱۲۰ کيلوگرم توسط يکى از راکت‌هاى قوى شوروى پرتاب و در مدار هم‌زمان با زمين قرار گرفت. ماهواره‌هاى مزبور داراى يک (ترانسپاندر) تکرارکننده فضائى ۴۰ واتى و ۵ تا ۱۵ واتى با فرکانس ۴/۶ گيگاهرتز مى‌باشد. ترانسپاندرهاى ۴۰ واتى براى برنامه‌هاى مخصوص و ۱۵ واتى براى انتقال صدا و سيما اطلاعات مخابراتى مورد استفاده قرار مى‌گيرند.
|
|
| کشور شوروى در رابطه با اينتراسپوتنيک داراى دو ايستگاه عملياتى زمينى است که يکى به‌نام (Vladmir) در ۲۵۰ کيلومترى مسکو قرار گرفته و توسط ماهواره (5) Statsionar در مدار سنکرون ارتباط بين کشورهاى آسيائى و اطراف اقيانوس هند را برقرار مى‌کند. ديگرى به‌نام ايستگاه زمينى (Dubna) در کشور شوروى مى‌باشد که دو شبکه جهانى اينتل‌سَت و اينتراسپوتنيک را به هم مرتبط مى‌سازد. اساساً به‌خاطر بازى‌هاى المپيک سال ۱۹۸۰ مسکو به‌وجود آمد و از نقطه‌نظر ارتباط بلوک شرق و غرب داراى اهميت مى‌باشد. اين ايستگاه زمينى داراى آنتن استاندارد ۳۰ مترى ساخت NEC ژاپن براى ماهواره‌هاى اينتل‌سَت (۵) و آنتن استاندارد ۱۲مترى ساخت شوروى است. در سال ۱۹۸۳ آنتن‌هاى جديد با باند فرکانس ۱۴/۱۱ گيگاهرتز و سيستم ديجيتال وارد عمليات شدند.
|
|
| در حال حاضر تعداد زيادى ماهواره مربوط به کشور شوروى در مدار ثابت زمين (سنکرون) در حال فعاليت هستند. عمليات شبکه مدارى از سال ۱۹۶۷ شروع گرديد و بيش از ۹۰ ايستگاه زمينى با آنتن‌هاى استاندارد ۱۲ مترى با لوازم جديد و سيستم TDMA براى انتقال هر دو سيگنال ديجيتال و آنالوگ در نظر گرفته شده‌اند. در اواخر ۱۹۸۱ حدود ۲۰۰۰ ايستگاه گيرنده تلويزيون شروع به‌کار کردند. پخش تصوير و روزنامه‌ها و هر نوع اخبار از اين طريق انجام مى‌گيرد و تمام خطوط ارتباط زمينى سيستم از نوع ديجيتال است، لذا از کيفيت بالائى برخوردار است. براى کشور شوروى انتقال روزنامه‌هاى مرکز و شبکه مخابرات و غيره باتوجه به وسعت کشور از مسکو تا شرقى‌ترين نقطه با سريع‌ترين وسيله بين ۸ تا ۱۱ ساعت طول مى‌کشد بنابراين رساندن اخبار روزانه از طريق ماهواره حائز اهميت فراوانى است. پرتاب مرتب ماهواره‌ها و تحقيقات مداوم در اين زمينه توسط کشور شوروى کماکان ادامه دارد. در مقولات علمي، اقتصادي، هواشناسي، دريانوردي، فيزيک اتمسفرى و ميدان مغناطيسى زمين و غيره از اين امکانات بهره‌بردارى مى‌شود.
|
|
| ۱۹۷۱ م. نخستين خط تلفن خودکار در ايران و توسعه سيستم ديجيتال
|
|
| در سال ۱۳۵۰ اولين خط تلفن خودکار بين شهرهاى تهران، اصفهان و شيراز برقرار گرديد. به‌تدريج ارتباط تلفن بين مراکز استان‌ها و شهرستان‌ها ديگر نيز با استفاده از سيستم‌هاى خودکار برقرار شد. اين سيستم‌ها اغلب آنالوگ بودند تا اينکه در سال ۱۳۶۳ سيستم ديجيتال وارد شبکه مخابرات شد و مرکز تلفن دانشگاه تهران اولين مرکزى بود که به اين سيستم مجهز گرديد. در پى اين اقدامات دومين مرکز ديجيتال بين‌المللى نيز در سال ۱۳۶۹ راه‌اندازى شد.
|
|
|
|
| در سال ۱۹۷۱ شرکت رايانه‌اى اينتل اولين ريزپردازنده Micro Processor را که روى يک تراشه (Chip) قرار داشت توليد کرد. اين تراشه‌ها کاربرد گسترده‌اى را در بسيارى از زمينه‌ها يافتند و بحث‌هاى فراوانى درباره اثرات آينده ريزپردازنده‌ها در جامعه و صنايع صورت گرفته است. ظهور ريزپردازنده‌ها به خاطر پيشرفت‌هائى بود که در زمينه تکنولوژى مدارهاى مجتمع (با تجمع زياد) صورت گرفت. مدارهاى مجتمع اولين بار در اواخر دهه ۱۹۵۰ توليد گرديد. فن‌آورى ساخت آن هر سال روبه تکامل رفت تا اينکه امروزه هزاران مؤلفه شامل همه وظايف محاسباتى و منطقى يک پردازنده رايانه است مى‌توانند بر روى يک تراشه ساخته شوند. اين تراشه کار واحد منطق و حساب و واحد کنترل را انجام مى‌دهد. ليکن به تنهائى رايانه نيست، و در صورتى‌که با بخش‌هاى ديگر نظير حافظه، ورودي، خروجى و غيره مرتبط شود يک ريزپردازنده را تشکيل مى‌دهد. کاربرد سه نوع از اين حافظه‌ها بسيار معمول شده‌اند که عبارت هستند از:
|
|
| 'حافظه با دست‌يابى مستقيم' که داده‌ها مى‌توانند مانند حافظه رايانه‌هاى معمولي، در آن نوشته و خوانده شوند. 'حافظه فقط خواندني' که شامل اطلاعاتى است که قبلاً در زمان توليد به عبارتى روى آن حک شده است و بنابراين قابل تغيير نيستند. اين تراشه‌ها فقط در حالتى مى‌توانند به کار روند که اطلاعات آن نيازى به تغيير نداشته باشند. اين حافظه‌ها از نوع غيرفرار است که با قطع برق اطلاعات آن از بين نمى‌رود و نوع سوم 'حافظه فقط خواندنى قابل برنامه‌ريزي' نيز از جمله حافظه‌هائى است که استفاده‌کننده مى‌تواند آن را مطابق نيازهاى خويش برنامه‌ريزى کرده، يا در صورت لزوم تصحيح کند، اين‌گونه حافظه‌ها نيز غيرفرار هستند. ريزپردازنده‌ها فقط مورد توجه صنعت رايانه‌ها نيستند بلکه در مقياس وسيعى موردتوجه و به‌کارگيرى در جامعه صنعتى قرار دارند.
|
|
| ۱۹۷۱ م. دايرةالمعارف علوم و فن‌آورى
|
|
| چاپ سوم دايرةالمعارف علوم و فن‌آورى مک‌گرا - هيل (MC Grow - Hill Encyclopeia of Science and Technology) در سال ۱۹۷۱ در پانزده جلد منتشر شد.
|
|
| ۱۹۷۱ م. ماهواره مخابراتى اينتل‌سَت ۴
|
|
| ماهواره مخابراتى اينتل‌سَت ۴ در ۲۵ ژانويه ۱۹۷۱ در آمريکا به‌وسيله شاتل فضائى اطلس با وزنى معادل ۳/۱۳۰ کيلوگرم در مدار زمين قرار گرفت. اين ماهواره ظرفيتى برابر با ۴۰۰۰ مدار تلفنى و دو کانال تلويزيونى داشت. همچنين با ۱۲ ترانسپاندر (تکرارکننده فضائي) داراى قدرت اوليه ۴۰۰ وات و عمرى ۷ ساله بود.
|
|
| ۱۹۷۲ م. دايرةالمعارف 'ژاپنيکا'
|
|
| دايرةالمعارف 'ژاپنيکا' در سال ۱۹۷۲ در نوزده جلد منتشر شد، بر خلاف بيشتر دايرةالمعارف‌هاى ژاپنى زبان که مدخل‌هاى کوتاه و ساده شامل مى‌شدند، اين دايرةالمعارف بيست جلدى افزون بر هزاران مدخل کوتاه مدخل‌هاى طولانى فراوان داشت. همچنين در ۱۹۸۸ به‌طور کامل مورد تجديد نظر قرار گرفت و با ضميمه‌هاى کامل و منتشر شد.
|
