۱۹۶۹ نخستین سفر انسان به ماه (۱۶ ژولای)

۱۹۶۹ م. اولين ايستگاه ماهواره‌اى مخابراتى ايران

اولين ايستگاه ماهواره‌اى زمينى در اسدآباد همدان در سال ۱۳۵۱ فعاليت خود را آغاز کرد. با گشايش اين ايستگاه ايران وارد عصر نوين ارتباطات و مخابرات ماهواره‌اى شد. ايستگاه اسدآباد از طريق دو مدار هم‌زمان، ارتفاع حدود ۳۶۰۰۰ کيلومترى زمينى که يکى بر روى اقيانوس اطلس و ديگرى اقيانوس هند قرار دارد ارتباط تلکس و مشترکين را با سراسر دنيا برقرار مى‌کند.

ارتباط بين‌المللى ماهواره‌هاى سازمان اينتل‌سَت با استفاده از سه آنتن استاندارد A و سه آنتن استاندارد B انجام مى‌پذيرد. اينمارست ايستگاه زمين بومهن سرويس‌هاى اينمارست C و A را از طريق ماهواره IOR ارائه مى‌دهد که در آينده اين ايستگاه به سرويس‌هاى اينمارست M و B مجهز خواهد شد.

۱۹۶۹ نخستين سفر انسان به ماه (۱۶ ژولاى)

جان. اف. کندي، رئيس جمهور آمريکا کلماتى را بر زبان راند که به پيروزى ايالات‌متحده آمريکا در پياده کردن انسان در کُره ماه منتهى گرديد. روزگارى که وى از فتح ماه سخن مى‌گفت، هيچ‌کس باور نمى‌کرد که انسان بتواند زمانى پاى در يکى از کرات آسمانى بگذارد. اما سرانجام روز نهائى فرا رسيد و موشک کلمبيا (آپولوى ۱۱) آماده پرتاب به فضا شد. در مدول ماه‌نشين دو دوربين رنگى و يک دوربين سياه و سفيد قرار داشت که عمليات ماه‌نوردان را از سطح ماه ارسال مى‌کرد. يکى از دوربين‌هاى رنگى عمليات راهپيمائى و کار آنها را فيلمبردارى کرد. پايگاه کيپ کندى تصاويرى را مستقيماً دريافت مى‌کند که از چهارصد هزار کيلومترى کُره زمين ارسال مى‌شود و اين امواج از اقيانوس آرام در توکيو گرفته مى‌شود. ماهواره مخابراتى (4-F3) امواج تصوير را مى‌گيرد و در اقيانوس هند پخش مى‌کند سپس بلند مى‌شود و روى قاره اروپا مى‌افتد آنگاه از لندن دوباره گرفته و پخش مى‌شوند و از روى درياى مانش به آلمان مى‌رسد و مردم پاريس آن را مى‌بينند. از هر سه نفر از مردم جهان يک نفر موفق به ديدار پياده شدن انسان در ماه مى‌شود. سه شبکه عمده ايالات‌متحده آمريکا حق پخش و رپُرتاژهاى ماه‌نوردان را گرفته‌اند و يک دسته يکصد نفرى از متخصصين اين برنامه را از پايگاه هدايت مى‌کنند. در ايران هم پياده شدن ماه‌نوردان را مى‌بينند.

۲۲ سازمان تلويزيونى در اروپاى غربى و آفريقاى شمالى بسيج شده‌ بودند تا برنامه آپولو را پخش نمايند. در حدود ۲۲۰۰ روزنامه‌نگار از سراسر دنيا براى حضور در پايگاه کندى ثبت نام کردند و سرانجام در تاريخ ۱۹ ژولاى ستل ۱۹۶۹ ميلادى ساعت ۱۴:۳۲ دقيقه به وقت کيپ‌کندي، برابر با ۲۹ تيرماه روز يکشنبه سال ۱۳۴۸ ساعت ۱۱:۴۹ دقيقه به وقت تهران موشک کلمبيا (آپولو -۱۱) همرا با عقاب (مدول ماه‌نشين) زمين را به قصد فتح ماه ترک کرد و بزرگ‌ترين واقعه تاريخ بشريت که نظير آن تاکنون ديده نشده بود در جهان روى داد و بشر ناگهان به عصر جديدى (عصر پرواز) در فضاى بى‌پايان بين کُرات قدم گذاشت. در اين لحظات تاريخى و پُرعظمت نخستين ماشين ساخت بشر به آرامى در جنوب درياى آرام در کُره ماه فرود آمد. سکوت مطلق و رعب‌انگيزى را که از آغاز آفرينش در کُره ماه برقرار شده بود درهم شکست و روياى ديرين بشريت جامه عمل پوشيد.

در ۲۰ ژولاى ۱۹۶۹ ساعت ۱۴:۲۰ دقيقه بعدازظهر، برابر با ۲۹ تيرماه ۱۳۴۸ در ساعت ۲۳:۴۸ دقيقه روز يکشنبه به وقت تهران عقاب در جنوب درياى آرام در کره ماه فرود آمد. سه فضا‌نورد که عبارت بودند از نيل آرمسترانگ فرمانده سفينه ادوين آلدرين و ميچل کالينز در ۲۱ ژولاى ۱۹۶۹ ساعت ۱۰:۵۶ دقيقه بعدازظهر به وقت واشگنتن برابر با ۶:۲۶ دقيقه با مدار روز ۳۰ تيرماه ۱۳۴۸ و ۱۳:۲۲ دقيقه به وقت گرينويچ نيل آرمسترانگ ابتدا پاى بر اولين پلکان عقاب مى‌گذارد و پس از طى چند پله پاى راست خود را روى پايه بشقابى مدول گذاشته و پاى چپ خود را به طرف سطح ماه دراز مى‌کند و پس از وارسى و اطمينان خاطر روى سطح ماه مى‌ايستد. يک مترونيم از مدول فاصله گرفته و يک پلاک که حاوى اين نوشته است در سطح ماه نصب مى‌کند.

	HERE MEN FROM THE PLANTER FIRST SET FOOT UP ON THE MOON
	Edwine Aldrin	Michael collons	Nill. Armstrong
	Astrinaut	Astrinaut	Astronaut
	Richard Nixon
	President of the United States of America

در ژوئيه سال ۱۹۶۹ پس از ميلاد مسيح مردانى از کره زمين براى اولين بار قدم در ماه گذاشتند. ما با آرزوى صلح براى بشريت به اينجا آمده‌ايم.

فضانوردان دو لوحه ديگر که مخصوص سران کشورهاى جهان به‌صورت ميکروفيلم در آن جاى گرفته است. در کُره ماه مى‌گذارد.

آرمسترانگ آنچه که در اطراف خود مى‌بيند براى مردم زمين شرح مى‌دهد و سپس با بيل مکانيکى يک کيلو از خاک ماه را برمى‌دارد و در کيسه پلاستيکى مخصوص که در جيب دارد مى‌ريزد. آلدرين آنتن تلويزيون را در سطح ماه قرار مى‌دهد تا فعاليت آنها توسط دوربين به زمين مخابره شود. آلدين ميله‌اى را که در دو ظرف آن ورقه‌هاى آلومينيومى است در خاک فرو مى‌کند و آن را به طرف خورشيد مستقر مى‌سازد. طى يک ساعتى که فضانوردان مأمورريت‌هاى ديگر خود را انجام مى‌دهند، اين ورقه‌هاى آلومينيومى ذرات خورشيدى را که در سطح ماه سرگردانند، مى‌گيرند و در بازگشت اين ورقه‌هاى آلومينيومى را با خود به زمين مى‌آورند تا دانشمندان آنها را مورد آزمايش قرار دهند. يک لرزه‌نگار کوچک و فوق‌العاده حساس که جهت وقوع زلزله را در ماه به زمين مخابره مى‌کند روى ماه مستقر مى‌کند و از همان لحظه حرکت پاى ماه‌نوردان به زمين مخابره مى‌شود.

آرمسترانگ از جعبه دوم دستگاه منعکس‌کننده اشعه ليزر را در سطح ماه کار مى‌گذارد. دانشمندان از زمين يک اشعه ليزر به ماه مى‌فرستند و دستگاه، اشعه را به زمين برمى‌گرداند، دانشمندان فاصله زمين تا ماه را دقيقاً اندازه‌گيرى مى‌کنند. آلدرين آخرين قدم را برمى‌دارد و به مدول باز مى‌گردد و جعبه سنگ‌ها را با خود به مدول مى‌برد. فضانوردان در مدول را مى‌بندند و فشار هوا را بالا مى‌برند و مشغول غذا خوردن و استراحت لحظه آخر مى‌شوند. مدول را روشن مى‌کنند و از سطح ماه جدا شده و به مدار ماه باز مى‌گردند. لحظه‌اى سخت و دشوار است چنانچه موتورهاى مدول کار نکند فضانوردان براى هميشه در سطح ماه باقى مى‌مانند. آنها بر روى ماه طى چند مانور به مدول فرماندهى ملحق مى‌شوند و مأموريت را پس از ۲۱ ساعت و ۴۲ دقيقه به پايان مى‌رسانند و در روز ۲ مرداد ماه ۱۳۴۸ در آب‌هاى اقيانوس آرام فرود مى‌آيند و هليکوپترها آن را از آب مى‌گيرند. پرونده سفر به ماه با بازگشت آپولو ۱۷ در سال ۱۹۷۲ به کلى بسته شد و اين مأموريت جمعاً در آن تاريخ ۲۵ ميليارد دلار خرج برداشته است.

بخش عظيمى از کشفيات و اختراعات ارتباطاتى بشر در اين حرکت عظيم نقش داشتند، و بدون شک بدون آنها چنين توفيقى امکان نداشت به عبارت ديگر مى‌توان گفت، گام زدن انسان در ماه محصول تلاش تمامى دانشمندان تاريخ بشر تا آن روز بود.