|
| ۱۹۶۴ م. ماهواره مخابراتى اِکو ۲ - شوروى و آمريکا
|
|
| در سال ۱۹۶۴ اکو ۲ (ECHO -2) که اولين برنامه همکارى بين دو کشور شوروى و آمريکا بود با وزن ۲۵۶ کيلوگرم در ۲۵ ژانويه توسط ايالات‌متحده آمريکا به فضا پرتاب شد. اکو ۲ ماهواره مخابراتى غيرفعالى بود که انجام آزمايشات انعکاس سيستم‌هاى ارتباطى را به عهده داشت و در ۷ ژانويه ۱۹۶۹ از بين رفت.
|
|
| ۱۹۶۴ م. رايانه‌هاى نسل سوم
|
|
| براى ساختن رايانه‌هاى سريع‌تر و قوى‌تر کوشش‌ها همچنان ادامه داشت تا اوايل (۱۹۷۰ - ۱۹۶۴) اولين رايانه از نسل سوم به بازار آمد. اين رايانه از سرى IBM 360 بود که براى ساختن آن ۵ ميليارد دلار سرمايه‌گذارى شد. بزرگ‌ترين پروژه‌هاى گوناگونى که از نظر ظرفيت و سرعت کار داشت و در امور تجارى و علمى قابل استفاده بود. جديدترين تحول در تکامل رايانه‌ها در اين نسل ساختن وسايل ضبط اطلاعات با قابليت دسترسى مستقيم (Direct Access) بود. بدين ترتيب کاربران توانستند به هر يک از اجزاء اطلاعات ذخيره شده در يک مجموعه عظيم اطلاعاتي، در کسرى از ثانيه دسترسى پيدا کنند. در اين نسل از رايانه‌ها سعى شده که قطعات مدارها را هر چه کوچکتر و با حجم کمتر بسازند و به اين منظور مدارهاى مجتمع يا (IC) به‌کار رفت. در بيشتر کشورها، از زمان ارائه رايانه‌هاى نسل سوم، کاربرد رايانه بيشتر شد و مؤسسات دولتي، خصوصى در دانشگاه‌ها تعداد زيادى از اين نوع رايانه‌ها را نصب کردند.
|
|
| ۱۹۶۴ م. اعلام موجوديت شبکه جهانى ارتباطات ماهواره‌اى اينتل‌سَت Intelsat در آمريکا
|
|
| با توجه به اينکه امروزه ايجاد سيستم‌هاى ارتباطى سريع بين‌المللي، منطقه‌اى و محلى در جهان توسعه يافته شبکه‌هاى ارتباطى جهان نظير اينتل‌سَت - آن‌مارست، اينتراسپوتنيک، و غيره روزبه‌روز اهميت بيشترى مى‌يابند. به‌خاطر عضويت ايران در اين شبکه که سال‌ها است از طريق ايستگاه دکتر شهيد قندى براى ارتباطات بين‌المللى تلفن، تلگراف، تلکس، تلويزيون استفاده مى‌کند، شرح مختصرى از تاريخچه اين شبکه‌ها ارائه مى‌گردد. از چهار ماهواره مخابراتى اينتل‌سَت دو ماهواره بر فراز اقيانوس اطلس، يکى بر روى اقيانوس آرام و ديگرى بالاى اقيانوس هند علائم مخابراتى را به ايستگاه‌هاى زمينى انتقال مى‌دهد. اينتل‌سَت سازمانى است جهانى که ارتباط مردم دنيا به‌وسيله تلفن، تلکس، رايانه، تلويزيون و غيره را تأمين مى‌نمايد. پروژه اينتل‌سَت از سال ۱۹۶۰ شروع شد و ايالات‌متحد آمريکا و سپس سازمان ملل‌متحد مسئله استفاده از تکنولوژى فضائى در امر مخابرات را عنوان کردند. هدف از اين کار تأمين ارتباط با هزينه کمتر براى مردم تمام جهان بود. به همين خاطر گردهمائى‌هائى در اروپا و آمريکا برگزار شد و پس از مذاکرات بين‌المللى در بيستم اوت ۱۹۶۴ اينتل‌سَت موجوديت خود را با عضويت يازده کشور اعلام کرد. در حال حاضر براساس آخرين آمار منتشره کشورهاى عضو اينتل‌سَت به تعداد ۱۰۶ کشور رسيده است. سازمان اينتل‌سَت داراى چهار واحد تشکيلاتى مى‌باشد که عبارتند از :
|
|
| - مجمع عمومى اعضاء يا صاحبان سهام که متشکل از دولت‌هاى عضو موافقت‌نامه مى‌باشد و هر دو سال يک بار جهت بررسى خط‌مشى کلى و هدف‌هاى بلندمدت اينتل‌سَت تشکيل جلسه مى‌دهد. اجلاسيه امضاءکنندگان شامل مراحل عملياتى است که به‌وسيله هر يک از اعضاء اينتل‌سَت ارائه مى‌گردد.
|
|
| - جلسات سيگناتورى که به‌طور ساليانه تشکيل مى‌شود تا مسائل و جنبه‌هاى فنى و مالى سازماندهى و عملياتى اينتل‌سَت را مورد بررسى قرار دهند. درصد مالکيت ماهواره‌ها به‌وسيله اعضاء و مقدار سرمايه هر کدام براساس درصد استفاده‌اى که از قسمت فضائى سيستم مى‌شود تعيين مى‌گردد. امضاءکنندگان موافقت‌نامه بابت استفاده از سيستم و هزينه‌هاى سرمايه‌گذاري، صورت‌حساب دريافت مى‌کنند چون اعضاء استفاده‌کننده از ماهواره‌ها، مالکان آنها نيز محسوب مى‌شوند، حداکثر کوشش جهت پائين آوردن هزينه‌ها و افزايش کارائى به عمل مى‌آيد که خوشبختانه اين کوشش‌ها تا به حال با موفقيت قابل‌توجهى توأم بوده است. از زمان تأسيس اينتل‌سَت تا به حال نرخ‌هاى ارتباطى چندين برابر پائين آمده است.
|
|
| - هيئت اُمنا و مشاوران، اينتل‌سَت تصميم‌هاى مربوط به طراحي، توسعه ساختمان جديد، عمليات و نگهدارى قسمت‌هاى فضائى را از طريق اين هيئت اتخاذ مى‌نمايد.
|
|
| - سازمان اجرائى اين گروه متشکل از متخصصين و کارشناسان بين‌المللى است که با همکارى و خدمات مديريت اينتل‌سَت يعنى کام‌ست مسئوليت عمليات روزانه سيستم به‌علاوه طرح‌ريزى تأمين مخابرات بين‌المللي، اطلاعات رايانه‌اي، اسناد، پست‌الکترونيکي، پخش تلويزيونى و غيره را عهده‌دار مى‌باشد. مسائلى که براى سازمان در آينده مطرح است هماهنگ نمودن برنامه‌ها با نيازهاى رو به افزايش مى‌باشد که از شبکه جهانى اينتل‌سَت در سطح جهانى انتظار مى‌رود.
|
|
| در ششم آوريل ۱۹۶۵ اولين سرى ماهواره‌هاى تجارتى اينتل‌سَت به‌نام ارلى بود که توسط موشک دلتا در مدار زمين قرار گرفت. سيستم ماهواره‌اى اينتل‌سَت در سال ۱۹۸۰ با تجهيزات کامل‌ترى از سرى ماهواره‌هاى قبلى در مدار قرار دارد.
|
|
| شبکه جهانى اينتل‌سَت در پايان سال ۱۹۸۰ داراى ۱۰۶ عضو و بيش از ۲۳۰ ايستگاه
زمينى در سراسر جهان بوده است. در اين شبکه بيش از ۳۶۰۰ مدار بين نقاط ثابت براى
ترافيک تلفن و سرويس انتقال تلويزيون و نيز تعداد تکرارکننده فضائى براى
استفاده‌هاى محلى در نظر گرفته شده است. اينتل‌سَت با ارائه خدمات فوق سالانه بيش
از ۲۰۰ ميليون دلار درآمد داشته و ضريب اطمينان ماهواره‌هاى آن در پايان سال ۱۹۷۸
نزديک به صددرصد بوده است. معمولاً عمر اين ماهواره‌ها هفت سال مى‌باشد. امروزه بيش
از يکصد ايستگاه زمينى فرستنده و گيرنده در سراسر جهان وجود دارد. قسمت عمده شبکه
ارتباطات، تلفن، تلکس، و تلويزيون و اطلاعات رايانه‌اى دنيا از طريق اين شبکه انجام
مى‌گيرد و شبانه‌روز پيام‌ها در نقاط مختلف دنيا مخابره مى‌شود. براى برقرارى يک
ارتباط سريع يک پيام مشخص از مسير پيچيده و حساس و از طريق ايستگاه‌هاى زمينى و
سوئيچينگ بين‌المللى و محلى با فرکانس‌هاى مشخص ارسال مى‌گردد. آنتن‌هاى بزرگ
به‌طور اتوماتيک با ماهواره در ارتباط هستند.
|
|
| اين عمل مى‌بايست با دقت کامل توأم باشد. زير علائم رسيده از ماهواره قوى‌تر از
چند ميليونيم يک وُلت نيستند. اين علائم ضعيف به‌وسيله ايستگاه‌هاى زمينى تقويت و
بلافاصله به‌وسيله سيستم‌ها و کابل‌هاى شهرى و بين شهرى رِله مى‌شود. امکانات اين
شبکه از سواحل نروژ، جنگل‌هاى برزيل، بيابان‌هاى الجزاير، و شن‌زارهاى کشورهاى عربى
فرا مى‌رود و بدين ترتيب است که اينتل‌سِت انتقال ارتباطات مخابراتى را براى
ميليون‌ها مردم دنيا فراهم مى‌سازد. از زمان پرتاب اولين ماهواره مخابراتى در اکتبر
۱۹۵۷ تا به امروز بيش از ۴۵۰۰ ماهواره در مدار زمين قرار داده شده است.
|
|
| ۱۹۶۴ م. زبان‌هاى چندمنظوره رايانه‌ها
|
|
| زبان‌ها چندمنظوره از جمله زبان‌هائى هستند که مى‌توان از آنها در زمينه‌هاى مختلف استفاده نمود. از جمله اين زبان‌ها مى‌توان PASCAL و PL/1 را نام برد. PL/1 مانند يک زبان علمى از بعضى تکنيک‌هاى فورترن و کوبول استفاده کرد. اين زبان در سال ۱۹۷۶ در مؤسسه استاندارد آمريکا تائيد شد. در اوايل دهه ۱۹۶۰ زبان برنامه‌نويس در سطح بالا توسط شرکت IBM به‌نام PL/1 براى خانواده رايانه‌هاى IBM 360 به‌کار برده شد.
|
|
| ۱۹۶۴ م. سيستم ارتباط تلفنى کابل زيردريا با شماره‌گيرى مستقيم
|
|
| در آخر اجلاسيه اتحاديه بين‌المللى ارتباط از راه دور، که در پايان ۱۹۶۳ در رُم تشکيل شد. يک سيستم شماره‌گيرى مستقيم براى سراسر جهان پيشنهاد شد. در اين اجلاسيه در مورد رمز Codeهائى که امکان اجراء آن فراهم بود شماره‌گيرى که در طى چهل سال آينده در يک سيستم تلفن جهانى با ۶۰۰ ميليون مشترک به‌کار برده خواهد شد توافق شد. نخستين گام در اين راه در سال ۱۹۶۴ با متصل شدن قسمت بزرگى از اروپا به سيستم شماره‌گيرى مستقيم برداشته شد و اين سيستم به اختصار S.T.D تلفن مستقيم راه دور ناميده شد.
|
