يبوست بهصورت کاهش در فرکانس مدفوع تا کمتر از يک بار در هفته يا سختى در عمل دفع تعريف مىشود. ممکن است به شکم درد، ديستانسيون، سخت شدن مدفوع و بهدنبال آن انسداد يا بهندرت پرفوراسيون منجر شود يک شکايت شايع و اغلب سوبژکتيو است. عواملى که در ايجاد آن مشارکت دارند شامل بىفعاليتي، غذاهاى بسيار نرم، و اختصاصى ناکافى زمان براى عمل دفع مىباشد.
علل اختصاصى
علل اختصاصى تغيير موتيليته کولون بهعلت ديسفونکسيون نورولوژيک (ديابت مليتوس، صدمه به طناب نخاعي، اسکلروز مولتيپل، بيمارى شاگاس، بيمارى هيرشپرونگ، انسداد کاذب ايديوپاتيک مزمن روده، مگاکولون ايديوپاتيک)، اسکلرودرما، داروها (بهخصوص داروهاى آنتىکولينرژيک، مواد مخدر، آنتاسيدهاى حاوى آلومينيم يا کلسيم، مسدودکنندههاى کانال کلسيم، داروهاى مکمل حاوى آهن، سوکرالفيت)، هيپوتيروئيدي، سندرم کوشينگ، هيپوکالمي، هپيرکلسمي، دهيدراسيون، علل مکانيکى (تومورهاى کولورکتال، ديورتيکوليت، ولوولوس، فتق، اينتاساسپشن)، و درد آنورکتال (در اثر شقاق، هموروئيد، آبسه يا پروکتيت) که منجر به احتباس، يبوست، و سفتى مدفوع مىشود.
درمان
اگر عامل خاصى شناسائى نشود، يبوست را مبتلايان با اطمينان بخشى به بيمار، ورزش، افزايش فيبر غذا، داروهاى حجيم (مانند پسيليوم)، و افزايش مصرف مايعات بهبود بخشيد. درمانهاى اختصاصى شامل رفع انسداد روده (فکوليت، تومور)، و حذف اختلال دفع در اثر داروهاى ايجادکننده هيپوموتيليته غير ضرورى (بهخصوص آنتاسيدهاى حاوى آلومينيم يا کلسيم، مواد مخدر) مىباشد. جهت تسکين سمپتوماتيک داروهاى حاوى منيزيم يا ساير مسهلها گاه مورد نياز مىباشند. در صورت هيپوموتيليته يا ديسموتيليته شديد، يا در صورت مصرف مواد مخدر، داروهائى که از لحاظ اسموتيک فعال هستند (مانند لاکتولوز خوراکي، محلولهاى شستشوى رودهاى حاوى پلىاتيلن گليکول)، و مسهلهاى نرمکننده مدفوع، خوراکى يا رکتال (مانند نمکهاى دوکوزيت)، و روغنهاى معدنى بيشتر از همه مؤثر هستند.