آموزش عملی

آمادگى

نکتهٔ پراهميتى در برقرارى ارتباط آموزشى آماده بودن فراگير، آموزشگر، محيط و امکانات است. براى اين کار، قبل از شروع نشست و ارائهٔ مطالب آموزشي، مروج بايد مطالب آموزش و وسايل مورد نياز را آماده و براى استفاده مهيا کرده باشد. آماده نبودن آموزشگر، مطالب آموزشى يا وسايل مورد استفاده باعث مى‌شود پس از تجمع فراگيران فرصت‌هاى به‌دست آمده هدر رود. اين کار اثرى منفى در کيفيت و ميزان آموزش پديد خواهد آورد.

آموزش عملى

براى افزايش کارآئى ارتباط آموزشي، هر زمان که شرايط ايجاب کند آموزشگر بايد ضمن فعاليت‌هاى عملى آموزش لازم را به افراد بدهد تا در همان لحظه مسير فعاليت‌ها اصلاح گردد. اين امر به فراگير امکان مى‌دهد که در حين کار مطالب را درک کند و شيوهٔ به کارگيرى آنها را فراگيرد.

محيط مناسب

براى توفيق در هر فعاليت آموزشي، وجود محيط مناسب و فراهم بودن شرايط رفاهى کافى اجتناب‌ناپذير است؛ محيط و عوامل موجود در آن نقش عمده‌اى در تأمين آسايش فکري، يا بالعکس در بر هم زدن نظام ارتباطى آموزشي، به‌عهده دارند.

رعايت خصوصيات فردى

از ديگر عوامل موثر بر نقش آموزشى مروج، رعايت ويژگى‌هاى فراگير است. فراگيران از لحاظ توان‌هاى تنى و روانى با يکديگر کاملاً متفاوت هستند. کمتر افرادى را مى‌توان يافت که توانائى‌هاى آنها در تمام جهات يکسان و متعادل باشد. به‌همين دليل مروج بايد کم و کيف توانائى‌ها را در نظر داشته باشد و به‌گونه‌اى محيط و شرايط آموزشى را آماده کند که همه فراگيران با توانائى‌هاى متفاوت بدانند به‌طور يکنواخت از مطالب آموزشى استفاده کنند.

تسلط

يکى ديگر از نکات حساس در زمينهٔ برقرارى ارتباط آموزشى داشتن تسلط براى کنترل عوامل و روندهاى آموزشى است. مروج بايد در اين خصوص مهارت کافى داشته باشد تا فعاليت‌هاى آموزشى در مسير تعيين شده هدايت گردد از هدر رفتن امکانات و بيراهه رفتن بحث جلوگيرى شود. براى توفيق در چنين امرى مديريت آموزشى و به‌سخنى ديگر مهارت لازم است که به‌تدريج پديد مى‌آيد. يک مروج زمانى مى‌ةواند نشست آموزشي- ارشادى مفيدى ارائه کند که همهٔ فعاليت‌ها را به‌سوى هدف برنامه جهت داده باشد.

مهارت، بيشتر اکتسابى است و نياز به تمرين دارد. از نکات مهم در زمينهٔ مهارت پيگيرى آموزش است که براى تثبيت فراگرفته‌ها و تقويت يادگيرى و از راه‌هاى گوناگون مانند مطالعهٔ کتاب و نوشته، بازديد، تهيهٔ گزارش و غيره انجام مى‌گيرد.

نکته ديگر در همين زمينه برانگيختن فراگيران براى سؤال کردن است. مروج بايد به‌طريقى مردم را آموزش دهد که انگيزهٔ لازم را براى تفحص و تعمق در فراگير پديد آورد. اين انگيزه از طريق وارد کردن فراگير به پرسش راجع به مطلب مورد بحث، در او پديد مى‌ايد. با اين روش مروج مى‌تواند در همهٔ لحظاتى که آموزش در جريان است فراگيران را با خود خود را با فراگيران مرتبط سازد.