ضدعفونی

Semmelwise (در سال ۱۸۶۵-۱۸۱۸) مرگ‌ و مير ناشى از تب نفاسى (puerperal fever) را با شستن دست‌ها پائين آورد و با اين کار ارزش شستن دست را با محلول گندزاد (antiseptic)، نشان داد. ليستر (در سال ۱۹۱۲-۱۸۲۷) نيز با تجويز پروفيلاکتيک يک گندزدا (کاربوليک اسيد) بر روى زخم‌ها توانست. تعداد عفونت زخم‌ها را کاهش دهد. اهميت گندزداها و ضدعفونى‌کننده‌ها (Disinfectants)، در 'عصر طلائى آنتى‌بيوتيک‌ها' هم کاهش نيافته است. کاربرد اين موارد از مبارزه با بيمارى‌هاى واگير تا استريل کردن وسايل و درمان عفونت‌هاى قارچى و باکتريائى پوست و مخاط متفاوت است.

مادهٔ ضدعفونى کننده (Disinfectant). يا ميکروب‌کش (Germicide) ماده‌اى است که ميکروب‌هاى مضر را از بين مى‌برد (معمولاً بر روى اسپورها بى‌تأثير است)، و هدف از استفاده از آنها جلوگيرى از انتقال بيمارى‌ها است. ضدعفونى‌کننده‌ها فقط براى اشياء بى‌جان قابل استفاده هستند. يک گندزدا‌ (Antiseptic) ماده‌اى است که رشد ميکرو ارگانيزم را مهار کرده و يا آن را از بين مى‌برد. گندزداها براى استفاده در بافت‌هاى زنده مناسب هستند. خوشبو‌کننده‌ها (Deodorant) موادى هستند که براى مهار يا خنثى کردن بوهاى بد به‌کار مى‌روند مثل پودر آهک و سفيدکننده‌ها. پاک‌کننده (Detergent) ماده‌اى است که براى تميز کردن سطح مواد به‌کار مى‌رود و اين کار را با کاستن از کشش سطحى انجام مى‌دهد مثل صابون که باکترى‌ها را همراه با کثيفى پاک مى‌کند. استريل کردن (Sterillization)، فرآيند از بين بردن همهٔ ميکروب‌هاى زنده از جمله اسپورها مى‌باشد. استريليزاسيون به‌صورت گسترده‌اى در پزشکى استفاده مى‌شود. ضدعفونى کردن عبارت است از: کشتن عوامل عفونى زندهٔ خارج از سطح بدن به‌وسيلهٔ مواجهه کردن مستقيم آنها با عوامل فيزيکى يا شيميائى و به عملکرد ضدعفونى‌کننده‌ها و گندزداها اشاره دارد.