شکل ظاهری

اسم علمى: Dieffenbachia

اسم خانواده: Araceae

شکل ظاهرى

ديفن‌باخيا گياه زيبائى است با ساقه‌هاى نرم و آبکى و برگ‌هائى به رنگ سبز با لکه‌هاى سفيد و زرد و رگبرگ‌هاى اصلى کاملاً مشخص. برگ‌ها بسته به‌نوع گياه پهن و درشت و يا نسبتاً کوچک هستند. ساقهٔ اصلى غالباً بدون انشعاب است و برگ‌هاى انتهائى مدام در حال فعاليت و رشد مى‌باشند. در بيشتر رقم‌ها برگ‌هاى پائين به‌تدريج مى‌ريزند و ساقهٔ گياه حالت لخت به خود مى‌گيرند، که در اين‌صورت گياه زيبائى خود را از دست مى‌دهد.

روش‌هاى تکثير

مى‌توان برگ‌هاى انتهائى را همراه با ۱۰ سانتى‌متر از بخش فوقانى ساقه قطع و در ظرف آب و يا در بسترى از ماسه ريشه‌دار کرده، سپس در گلدانى با خاک مناسب کاشت. بقيهٔ ساقه که از بندهاى نزديک به‌هم تشکيل يافته، قابل تکثير است، کافى است که آن را به‌نحوى به‌ قطعات تقسيم کنيم که هر يک داراى يک جوانه و يا بيشتر باشد. اين برش‌ها را بايد با يک وسيلهٔ تيز انجام داد. هر يک از قطعات را در بسترى از يک دوم ماسه و يک دوم تورب مرطوب کشت کرده در حرارت ۲۵ درجه سانتى‌گراد قرار مى‌دهند. قلمه‌هاى ريشه‌دار شده در گلدان‌هاى نشائي، در خاک سبکى که حداقل يک چهارم آن را تورب يا خاک برگ پوسيده تشکيل مى‌دهد، کشت مى‌شوند.

شرايط محيطى

ديفن‌باخيا به بيمارى پوسيدگى ساقه حساس است. براى جلوگيرى از اين عارضه، تهويه آنها با فاصلهٔ بيشتر گلدان‌ها، دقت در آبياري، به‌نحوى که شاخه و برگ گياهان خيس نشوند و محلول‌پاشى با زينب توصيه شده است.

ضدعفونى خاک و بسترهاى کاشت و حتى گلدا‌ن‌ها قبل از کشت و کار اين محصول مهم به‌نظر مى‌رسد. ارقام مختلف ديفن‌باخيا که به‌دليل شکل و رنگ و اندازهٔ برگ‌ها از يکديگر کاملاً متمايز هستند، همگى مخصوص گلخانه‌هاى گرم و مرطوب هستند و زمانى که به آپارتمان‌ها منتقل مى‌شوند محيط کم‌نور و سايه آنجا را به‌خوبى تحمل مى‌کنند.