میخک

اسم علمى - Dianthus caryophyllus

اسم خانواده - Caryophyllaceae

شرايط محيطى

در ايران ميخک‌کاران غالباً اين گياه را در گلدان مى‌کارند؛ در فصل‌هاى بهار، تابستان و پائيز آنها را در خارج از گل‌خانه نگهدارى مى‌کنند و در زمستان به گل‌خانه مى‌برند. اين طريقهٔ کشت و کار ميخک بسيار قديمى و کهنه است. در روش‌هاى جديد ميخک را در بسترى آماده در گل‌خانه‌ها کشت و کار مى‌کنند. در تابستان با سيستم‌هاى مختلف هواى گل‌خانه را سرد مى‌کنند تا مناسب اين محصول شود.

سال‌ها است که در کرج، دريکى از گل‌خانه‌ها، ميخک‌کارى در بسترى از خاک، و نه در گلدان انجام مى‌گيرد. در اين گل‌خانه ميخک را در کرت‌هائى در کف گل‌خانه، بدون اضافه کردن هيچ‌گونه مادهٔ ديگر، در کشت و کار کرده‌اند. گر چه ميخک در خاک‌هاى نسبتاً سنگين بهتر از گل‌هاى ديگر مقاومت مى‌کند، ليکن کيفيت گل و احتمالاً ميزان محصول در واحد سطح، در اين مورد از حد متعارف پائين‌تر بوده است.

براى تهويه بهتر خاک اضافه کردن تورب و مواد آلى و همچنين ماسه به بستر کاشت ميخک توصيه شده است. آزمايش‌هاى متعددى در اين باره انجام گرفته است، مثلاً در مخلوط ۱۰ درصد رس، ۴۰ درصد ماسه و ۵۰ درصد تورب کيفيت گل ميخک بسيار خوب و ميزان محصول زياد بوده است.

ميخک نظير گياهان ديگر به ازت، فسفر، پتاسيم و بسيارى از ميکروالمان‌ها نيازمند است. کمبود ازت باعث مى‌شود که رشد ميخک کم شده، برگ‌ها نازک و باريک شوند و انحناء طبيعى آنها از بين برود. براى بالا بردن ازت خاک به سطح ۱۰۰ پى‌پى‌ام، اضافه کردن کود ازتى تا ميزان ۵/۱ تا ۲ کيلو ازت خالص در هر ۱۰ متر بستر کاشت توصيه شده است. همچنين به کار بردن ۵/۱ کيلو پتاسيم قابل جذب (K2O) در همين سطح از بستر کاشت و ۵/۲ کيلو سوپر فسفات در همين سطح از بستر کاشت توصيه شده است. اين ميزان کود تقريباً چهار برابر کودى است که براى بستر کاشت گل‌هاى يک ساله توصيه شده است. در محلول پاشى‌ها نيز کلات آهن، به ميزان ۸ گرم در ۱۰۰۰ ليتر آب، توصيه شده است.

آزمايش‌هاى مختلف نشان داده‌اند که ميخک نسبت به گياهان ديگر گل‌خانه‌اى از نظر کمبود و يا زيادى آب در خاک مقاومت داشته و واکنش آن در مقابل بى آبى و يا آبيارى پيش از اندازه شديد نمى‌باشد. به هر حال يک آبيارى مناسب که بسته به فصل، درجهٔ حرارت گل‌خانه و نوع خاک متفاوت است براى محصول ميخک تدارک ديده مى‌شود.