۱۷۹۶ م. اختراع چاپ اُفسِت

۱۷۹۵ م. دايرةالمعارف شيمى_انگليس

از قرن هيجدهم به بعد، توجه خاصى به علم شيمى مى‌شد. در زمينه شيمي، دانشمند و مخترع انگليسى ويليام نيکلسون با تأليف فرهنگ شيمى (Dictionary of Chemistry) در سال ۱۷۹۵ حرکتى مهم را آغاز نمود.

۱۷۹۶ م. اختراع چاپ اُفسِت

چاپ اُفسِت شکل تکامل‌يافته چاپ سنگى اروپائى است که در سال ۱۷۹۶ به ‌وسيله آلويس سنفلدر (Aloiys Seflder) اهل پراگ اختراع شد.

سنفلدر آوازه خوان تأتر مونيخ بود و به ساختن تصنيف مى‌پرداخت و براى آنکه تصنيف‌هاى خود را خود به چاپ برساند شروع به‌ کار کرد. ابتدا روى مس با قلم نوشته‌ها را حکاکى مى‌کرد و سپس داخل آن مرکب مى‌ماليد و سطح آن را پس از پاک کردن روى کاغذ منتقل مى‌ساخت و اين عمل گران تمام مى‌شد. سنفلدر همين اعمال را بر روى سنگ‌هائى که از کناره رود فاز ايزر Isar که از مونيخ مى‌گذرد جمع کرد انجام داد. او سنگ‌ها را به اندازه استفاده صاف و مسطح مى‌کرد و از دوده صمغ و مواد چربى‌دار مرکب تهيه کرد. نت‌ها و نوشته‌ها را به ‌طور معکوس بر سنگ نوشت و براى آنکه هنگام چاپ مرکب چاپ اطراف نوشته‌ها را نگيرد از مخلوطى از آب و اسيد نيتريک و محلول صمغ عربى استفاده کرد. او قبل از مرکب زدن، سطح سنگ را مرطوب مى‌کرد و بدين طريق مرکب ماليده شده بر سنگ در محل‌هائى که نم آب وجود داشت جذب نمى‌شد و در محل‌هائى که نوشته شده و نم آب نمى‌گرفت مرکب ماليده مى‌شد. او سنگ را روى کاغذ برمى‌گرداند و عمل چاپ انجام مى‌شد و دفعات بعد نيز به همين منوال عمل چاپ را انجام مى‌داد اين اصولى بود که تا امروز در ماشين‌هاى اُفسِت انجام مى‌گيرد. اين روش که در ابتدا بر روى سنگ انجام پذيرفت به زبان يونانى گراف به معنى نوشتن و (Litbos) به معنى سنگ است که به‌ نام ليتوگرافى در جهان چاپ مورد قبول قرار گرفت. دارا بودن نم آب روى سطح چاپ باعث مى‌شد که کاغذ به راحتى از سنگ جدا شود. اين عمل جداشدن سريع در ماشين‌هاى افست امروزى نيز انجام مى‌گيرد.

۱۷۹۶ م. دايرةالمعارف بروکهاوس

دانش‌نامه نويس آلمان فريدريش آرنولد بروکهاوس نياز واقعى مردم آلمان را تشخيص داد. وى نخستين دانش‌نامه محاوره‌اى خود را که يکى از موفق‌ترين دانش‌نامه‌هاى جهان بود، در گذر سال‌هاى (۱۷۹۶ - ۱۸۱۱) منتشر کرد. با اين کار، لگوئى براى دست‌کم نيمى از همه دانش‌نامه‌هائى که پس از آن، پياپى در سراسر دنياى غرب تأليف شد، عرضه کرد. ويژگى‌هائى که سبب موفقيت اين دانش‌نامه شد، عبارت بود از وجود مقاله‌هاى کوتاه و خوش‌طرح و آکنده از اطلاعات، جامعيت موضوعي، دقت و روزآمد بودن مطالب.

در سال (۱۹۰۶ - ۱۸۹۰) چاپ بروکهاوس به زبان روسى از سوى انتشارات پترزبورگ منتشر شد و در قرن بيستم در آلمان سه دايرةالمعارف مهم بروکهاوس (مير) و (هردر) با ويرايش جديد منتشر شد و تقريباً مى‌توان گفت هيچ دايرةالمعارفى توان رقابت با آن را نداشت.

۱۸۰۰ م. اختراع نخستين ماشين کاغذسازى (فرانسه)

کاغذسازى در حول و حوش سال ۱۸۰۰ به ‌صورت ماشينى درآمد. اين پيشرفت مهم، در توليد کتاب و مطبوعات بسيار مؤثر بود. يک فرانسوى به‌ نام نيکولالوئى روبر در کارخانه در حوالى پاريس نخستين ماشين کاغذسازى را اختراع کرد. در اين ماشين يک کمربند نقاله به ‌کار رفته بود و با هر دور چرخش دستگاه يک ورق کاغذ توليد مى‌کرد. در سال ۱۸۰۵ يک مهندس انگليسى به ‌نام جوزف براما دستگاهى براى ساختن کاغذ طراحى کرد که يک استوانه دوار داشت. بعدها اين تحول به توليد کاغذ رول يا وب منجر شد. امروز توليد کاغذ به ‌صورت کاملاً خودکار صورت مى‌گيرد و مرغوبيت توليد آن توسط رايانه کنترل مى‌شود. کاغذهاى رول براى چاپ روزنامه و ماشين‌هاى روتاتيو به ‌کار برده مى‌شود.

۱۸۰۰ م. اختراع حافظه مکانيکى _نوارهاى سوراخ شده دوّار

ژوزف مارى ژاکار (Joseph marian Jacquard) که در صنعت پارچه‌بافى کار مى‌کرد، اقدام به طراحى نوعى حافظه مکانيکى نمود که ماشين بافندگى بتواند به کمک آن نقش‌ها را به ‌وسيله اهرم‌ها به ‌طور خودکار انجام دهد. سرانجام اين اختراع صورت گرفت و در سال ۱۸۰۰ نمونه اين اختراع در پاريس به نمايش گذاشته شد. ژاکار نقشى که بايد روى پارچه بافته شود، اطلاعات آن نقش را به سوراخ‌هاى کوچک روى نوار کاغذى يا مقوائى نازک به ‌صورت خودکار پارچه‌ها داراى نقش مى‌شدند. نتيجه کار ژاکار ماشين‌هاى جدول‌بندى و دسته‌بندى کارت‌هاى منگنه‌اى شد که توسط هرمان هالريث در سال ۱۸۹۰ براى سرشمارى سالر ۱۸۹۰ در ايالات‌متحده آمريکا به ‌کار رفت.