مسدودکننده

ديافراگم

در دوربين‌هاى عکاسي، پرده‌اى مانند مردمک چشم مقدار نور را کنترل مى‌کند. اين پرده از تيغه‌هاى فلز ساخته شده و يک حلقهٔ چرخنده که بر روى آن اعدادى نوشته شده کار اين تيغه‌ها را تنظيم مى‌کند و با چرخش به راست يا چپ باعث باز و بسته شدن آن مى‌شود. اعدادى که از برابر يک شاخص ثابت مى‌گذرند، درجه‌هاى ديافراگم را نشان مى‌دهند. درجه‌هاى استاندارد ديافراگم عبارتند از: ۲۲-۱۶-۱۱-۸-۶/۵-۴-۸/۲-۲-۴/۱ کوچک‌ترين عدد اينها نشانهٔ گشادترين دهانه است و هرچه اعداد بزرگتر شوند نشان‌‌دهندۀ ديافراگم بسته‌ترى خواهد بود.

درجه‌هاى ديافراگم چنان محاسبه و تنظيم شده‌اند که اگر ديافراگم يک درجه بسته‌تر شود. مقدار نورى که از آن مى‌گذرد نصف و اگر يک درجه بازتر شود، دو برابر خواهد شد.

تنظيم فاصله (ميزان‌ساز تصوير)

براى اينکه تصوير کاملاً واضح باشد لازم است عدسى دقيقاً براى فاصله‌اى که موضوع را از دوربين جدا مى‌کند تنظيم شود. وجود فاصله‌ياب جفت شده با عدسي، در همهٔ دوربين‌هاى مجهز هدفى جز تسهيل اين عمل ندارد.

در دوربين‌هاى ساده که فاصله‌ياب ندارند بايد فاصله به‌طور تقريبى تعيين و عدسى براى آن تنظيم شود. در اين موارد در فاصله‌هاى نزديک احتمال اشتباه زياد است.

فاصله‌ياب دستگاهى چشمى است که براساس روى‌هم افتادن دو تصوير شناخته شده و سنجش و تعيين فاصله ميان يک شى‌ء و دو دستگاه را امکان‌پذير مى‌سازد. فاصله‌ياب معمولاً از يک آينه و يک منشور تشکيل يافته که آينهٔ آن مى‌تواند دور محور خود بچرخد.

در اکثر دوربين‌هاى رفلکس ۳۵ ميلى‌مترى مزاياى تنظيم فاصله با فاصله‌ياب و مشاهدۀ تصوير بر روى شيشهٔ مات باهم وجود دارد.

فاصلهٔ هيپرفوکال

پيش از 'بى‌نهايت مطلق' فاصله‌اى وجود دارد که در آنجا اجسام نابى‌نهايت وضوح دارند. به تعريف ديگر فاصلهٔ ميان عدسى و اولين نقطهٔ وضوح هنگامى که عدسى با بازترين ديافراگم براى بى‌نهايت تنظيم شده باشد.

منظره‌ياب

منظره‌ياب به عکاس امکان مى‌دهد تا صحنهٔ موردنظر خود را از قبل مشاهده نمايد. برخى منظره‌ياب‌ها بسيار ساده و برخى بسيار پيچيده‌اند.

مسدودکننده

در دوربين‌هاى عکاسى جديد از دو نوع مسدودکننده استفاده مى‌شود:

مسدود‌کنندهٔ مرکزى-تيغه‌اى

که از تيغه‌هاى فلزى تشکيل شده و در ميان عدسى‌هاى لنز با چند ميلى‌متر فاصله از ديافراگم جاى دارد و از مرکز به طرف خارج باز مى‌شود. اين مسدود‌کننده‌ها به سرعت‌هاى مختلفى از يک ثانيه تا ۵۰۰/۱ ثانيه عمل مى‌کنند. در هر يک از درجه‌هاى سرعت مقدار نورى که به دوربين راه مى‌يابد نسبت به درجهٔ بالاتر و پايين‌تر نصف يا دو برابر است. اين مسدود‌کننده‌ها جزئى از لنز هستند و در داخل آن جاى دارند. لذا در دوربين‌هايى بکار مى‌روند که لنزهاى ثابت و غيرقابل تعويض دارند.

مسدود‌کننده‌هاى کانونى - پرده‌اى

اين مسدود‌کننده‌ها در سطح کانونى عدسى جاى دارند. متداول‌ترين نوع اينها از دو پردهٔ پارچه‌اى سياه ساخته مى‌شود که به هنگام عمل به موازات هم با فاصله‌اى متغير از يک طرف سطح تصوير به طرف ديگر آن حرکت مى‌کند. در اينجا فيلم به نسبت تغيير مکان پرده‌ها اندک اندک نور مى‌بيند. در سرعت‌هاى کم (تا ۳۰/۱ ثانيه در بيشتر دوربين‌ها) فاصلهٔ بين دو پرده به اندازه تمام سطح فيلم است. يعنى پرده کاملاً کنار رفته درحالى‌که پرده دوم هنوز به دنبال آن راه نيفتاده است.

حداکثر سرعت عمل مسدود‌کننده‌هاى کانونى - پرده‌اى معمولاً ۱۰۰۰/۱ ثانيه است. ولى در برخى به ۲۰۰۰/۱ ثانيه نيز رسيده است. تمام دوربين‌هاى رفلکس که عدسى قابل تعويض دارند، از اين مسدود‌کننده‌ها استفاده مى‌کنند.