تناوب و ارقام مهم

در مناطق مساعد براى پيازکارى پياز را بعد از محصولاتى مانند سيب‌زميني، خيار، چغندرقند، همچنين غلات مى‌کارند. در اين رابطه بايد به مسئله علف هرز و کيفيت بافت خاک توجه کرد و پياز را بعد از گياهانى کاشت که خاکى نرم و پوک و عارى از علف‌هاى هرز از خود بر جاى مى‌گذارند.

براى پيشگيرى از آلودگى پياز به بيمارى‌ها و آفات مخصوصاً بيمارى‌هاى قارچى و نماتدها کشت پياز بعد از خودش جايز نيست و رعايت يک برنامه‌تناوبى پنج تا شش ساله کاملاً ضرورت دارد. در تدوين برنامه‌هاى تناوب بايد به اين قضيه نيز توجه کرد که تکثير و انتشار نماتدهاى خطرناک ساقه Ditylenchus dipsacu با کشت نخود، باقلا، سيب‌زميني، يولاف و چاودار تشديد مى‌شود و با کاشت يونجه، شبدرقرمز، ذرت و جو کاهش مى‌يابد.

خود پياز محصول مناسبى براى گياهان بعدى در تناوب محسوب مى‌شود زيرا مقدار زيادى مواد آلى از خود برجاى مى‌گذارد و باعث بهبود حالت فيزيکى خاک مى‌گردد.

از ارقام پياز خارجى که در ايران مورد مطالعه و کاشت قرار گرفته است مى‌توان از پياز رقم سوئيت اسپانيش زرد نام برد.

- انواع پياز قرمز شامل: پياز طارم، پياز ري، پياز آذرشهر

- انواع پياز سفيد شامل: پياز سفيد قم و پياز سفيد کاشان

- پياز بنفش و پياز صورتى شامل: پياز بنفش کهريزک و پياز صورتى نوشهر