باقلا

در زبان فارسى به اين گياه باقلا و در زبان انگليسي، اسامى زيادى به آن اطلاق شده است. در اروپا انواع بذر ريز و بذر متوسط را field bean و انواع بذر درشت را broad bean مى‌نامند. انواع بهاره و پائيزه بذر متوسط را horse bean نيز نام نهاده‌اند و معمولاً tick bean به انواع بذر ريز اشاره دارد. نام‌هاى بسيارى ديگر نيز به آن اطلاق شده است و به‌علت همين تعداد اسم ، اشتباهات نگارشى زيادى بوجود آمده است.

از قديم کشت آن مورد توجه بشر بوده و بيشتر به‌منظور تغذيه انسان مخصوصاً در کشورهاى آسيائى و آفريقائى مطرح بوده است. درتمام منطقه مديترانه، اتيوپى وبخشى از آمريکاى جنوبى کاشته مى‌شود. در سال‌هاى اخير در بعضى از نقاط اروپا، آمريکا و استراليا توجه زيادى را به خود جلب کرده است.

باقلا به دو منظور اصلى کشت مى‌شود، يکى تغذيه انسان که ‌به‌صورت سبز و خشک طبق سليقه مختلف مردم مصرف مى‌شود، ديگرى تغذيه دام.

مقدار پروتئين موجود در باقلا به‌طور متوسط ۴/۲۳ درصد است که از اهميّت خاصى در تغذيه برخوردار است. منشاء اين گياه در ناحيه مديترانه‌اى جنوب غرب آسيا است و بسيار نزديک به Vicia pliniana که به‌صورت وحشى در الجزاير مى‌رويد، مى‌باشد. باقلا از بقيه اعضاء جنس خود (Vicia) جدا شده است؛ کروموزوم‌هاى آنها بزرگ‌تر و تعداد آنها کمتر از بقيه اعضاء اين جنس است. تنها اختلاف مرفولوژيکى باقلا با ديگر گونه‌هاى اين خانواده نداشتن کمدپيچ است.