اولين آبيارى از نظر رشد جوانه، گل و علف پياز اهميت زيادى دارد. اولين آبيارى در مناطق سردسير از دهم مهرماه و در مناطق گرمسير از اوايل آبان شروع مىشود (۱۰-۱۵ روز پس از کاشت) که باعث رشد گل خواهد شد که به آن آبگل مىگويند. اگر چنانچه پيش از مهرماه آبيارى صورت گيرد ابتدا برگهاى زعفران رشد کرده و از خاک سر بيرون مىآورند.
بههر حال پس از گاوروشدن زمين اقدام به سلهشکنى نموده سپس مزرعه را تا باز شدن گلها بهحال خود رها مىکنند. پس از جمعآورى گلها که بديهى است در سال اول تعداد آنها محدود مىباشد، اقدام به آبيارى دوم نموده که به آن زاج آب گويند. از سال اول بهبعد، معمولاً پيش از اولين آبيارى در ماههاى شهريور و مهر، کود دامى را در سطح زمين پخش کرده و سپس آبيارى مىکنند. پس ازگاورو شدن زمين خراشهائى بهعمق ۵-۱۰ سانتىمتر در خاک ايجاد مىکنند که باعث رشد آسانتر جوانه شده و از طرفى کود با خاک مخلوط مىشود.
بههر حال تعداد دفعات آبيارى زعفران بستگى بهبارش باران دارد، در هر صورت معمولاً تا ۵ بار زمين زعفران آبيارى مىشود که از آب دوم بهبعد با فاصله ۲۰ روز تا يکماه و گاهى بيشتر تا پايان اسفند و گاه فروردين انجام مىگيرد.
کوددهى زعفران
- کود حيواني:سطح مزرعه زعفران را از سال اول بهبعد، پيش از اولين آبياري، حدود ۱۰-۱۵ کيلو کود حيوانى کاملاً پوسيده و بدون تخم علفهاى هرز مىپوشانند که علاوه بر تأمين مواد غذائى مورد نياز، پوشش گرمى براى بنهها خواهد بود.
- کود شيميائي:در صورت لزوم در سال بعد، با توجه به نوع خاک، پيش از اولين آبياري، کود اوره حدود ۱۵۰ کيلو، کود فسفات بهميزان ۱۰۰۰ کيلوگرم و پتاس ۵۰ کيلوگرم در هکتار را در سلهشکنى (چهار شاخ زدن) با خاک مخلوط مىکنند).