در اثر بروز اين بيماري، سطح زيرين برگ را پوشش گردمانندى مىگيرد که به تدريج بهسطح بالائى نيز سرايت مىکند و باعث از بين رفتن شادابى برگ شده که در نتيجه برگهاى جوان چروکيده و زردرنگ مىشوند. براى مبارزه با سفيدک از ترکيبات گوگردى و قارچکشها بهمقدار ۴ تا ۵ کيلو در هکتار استفاده مىشود.
پوسيدگى بنفش چغندر- Helicobasidium Purpuren
عامل اين بيمارى قارچى است که در خاک زندگى مىکند. اين قارچ به ريشه چغندر حمله مىکند و شبکههاى از رشتههاى بههم پيچيده و به رنگ قهوهاى مايل به ارغوانى در سطح ريشه بهوجود مىآورد. گاهى اين رشتهها تمام سطح ريشه را مىپوشانند و باعث قطع آوندهاى آبکش و باعث توقف کارهاى حياتى گياه مىشود.
تناوب و آبيارى صحيح (نشتي) و تراکم مناسب بوته در هکتار، در کنترل بيمارى مؤثر است.
لکه گرد برگ چغندرقند- Cercospora beticola
در اثر ابتلاء چغندر به اين بيمارى لکه گرد کوچکى به قطر ۲ تا ۵ ميلىمتر با حاشيه قرمزمايل بهقهوهاى روى برگ پيدا مىشود. اين بيمارى خسارت قابل ملاحظهاى در ايران وارد نمىکند. در موارد آلودگى رعايت تناوب و ضدعفونى بذر و استفاده از رقمهاى مقاوم در کنترل بيمارى مؤثر است.
بيمارى موزائيک چغندرقند- Beet mosaic virus
از بيمارىهاى ويروسى چغندرقند کشور است و در بيشتر مناطق چغندرکارى ديده مىشود. اين ويروس، رگبرگ يا گلبرگهاى اوليه را بهرنگ روش در مىآورد و به دنبال آن لکهها و يا حلقههاى زردرنگ زيادى روى پهنک برگ تشکيل مىشود که حالت موزائيکى به برگ مىدهد. استفاده از رقمهاى مقاوم به موزائيک و سمپاشى عليه شتههاى ناقل ويروس، مهمترين راه کنترل اين بيمارى است.
ميانگين مصرف انواع سموم براى مبارزه با آفات و بيمارىهاى چغندرقند در سطح کشور در سال زراعى ۷۶-۱۳۷۵ مقدار ۱/۴۹۰ کيلوگرم اعلام شده است.