نیاز آبی ذرت

روش‌هاى آبيارى ذرت

ذرت يک گياه وجينى است و معمولاً به‌روش شيارى آبيارى مى‌شود. اين گياه براى تکميل چرخهٔ زندگى و توليد محصول مناسب به‌آب نياز مُبرم دارد و در پاره‌اى از مراحل رشد، مثلاً گسترش سريع برگ‌ها، گرده‌افشانى و پرشدن دانه که معمولاً با ماه‌هاى گرم تابستان مصادف است، نياز اين گياه به‌ آب شدت مى‌يابد. تعداد و فاصلهٔ بين آبيار‌ها تحت‌تأثير متغيرهاى آب وهوائي، خاکى و گياهى مختلف قرار مى‌گيرد و مى‌تواند بين ۲ تا ۱۵ بار تغيير کند. اگر بستر بذر در موقع بذرکارى خشک باشد به‌منظور تسريع در جوانه زدن بذر و يکنواخت شدن سطح سبز مزرعه آبيارى آن قبل از بذرکارى ضرورى است.

نياز آبى ذرت

زراعت ذرت در مناطقى با بارندگى‌هاى سالانه بين ۲۵۰ تا ۲۵۰۰ ميلى‌متر به‌صورت ديم‌کارى امکان‌پذير هست؛ مقدار کل آب مصرفى اين گياه به‌صورت تبخير و تعرق در خلال دورهٔ رشد تقريباً ۴۰۰ تا ۶۰۰ ميلى‌متر است که تقريباً به‌نسبت مساوى بين اين دو فرآيند تقسيم مى‌شود.

بنابراين، در شرايط محيطى با بارندگى‌هاى ۴۵۰ تا ۵۵۰ ميلى‌متر درسال مى‌توان ذرت را با روش‌هاى زراعى ويژه به‌صورت ديم نيز توليد کرد.

کوددهى ذرت

کود شيميائي، به‌ويژه آنها که حاوى عناصر پرمصرف نيتروژن، فسفر، پتاسيم، کلسيم، منيزيم و گوگرد و عناصر کم‌مصرف مانند منگنز، آهن، روى و موليبدن هستند براى بالا بردن سطح توليد ذرت بسيار ضرورى است. به ‌اين ‌علت است که مقدار مصرف عناصر اصلى سه‌گانه (نيتروژن، فسفر و پتاسيم يا NPK) در سال‌هاى اخير به‌طور قابل توجهى در جهان افزايش يافته است. مسلم است که مقدار کود مصرفى بايد متعادل بوده و مبتنى بر نتايج آزمايش‌هاى شيميائى خاک و تجزيهٔ بافت‌هاى گياه باشد. افزايش بى‌دليل يکى از اين عناصر نمى‌تواند ميزان عملکرد را تحت‌تأثير قرار دهد.

زمان و روش به‌کار بردن کود تحت‌تأثير نوع کود، عمليات زراعى و تصميم خود کشاورز قرار مى‌گيرد ولى مناسب‌ترين زمان مصرف کود در بهار و قبل از بذرکارى يا هم‌زمان با آن است. بهترين روش کود دادن نيز به‌صورت نوارى است که کود به‌فاصلهٔ ۵ سانتى‌مترى بذر و به‌عمق ۳ تا ۵ سانتى‌مترى آن قرار داده مى‌شود. دادن کود به‌صورت نواري، برعکس زمانى که به‌صورت درهم به زمين داده مى‌شود، سبب مى‌گردد که بوته‌هاى جوان ذرت در مواقع خشک‌تر فصل زراعى بهتر از آن استفاده کرده قوى‌تر شوند.