نقش جهانگردی در توسعهٔ اقتصادی

کشورها، جوامع و منطقه‌ها به‌صورت فزآينده‌اى به اين حقيقت پى برده‌اند که براى حفظ وضع اقتصادى خود بايد ابتکار عمل به خرج دهند و درصدد يافتن راه‌هاى تازه‌اى برآيند. اگرچه در منطقه‌هاى مختلف، شرايط متفاوت است، ولى همواره صنعت جهانگردى عاملى براى پيشرفت وضع اقتصادى بوده است. همچنين اين صنعت مى‌تواند موجب تغييرات اقتصادى و اجتماعى شود؛ در سايهٔ گفت‌وگو و ايجاد رابطهٔ متقابل بين مردمان دو ناحيه، پيام صلح بدهد و از آنجا که اين صنعت به ارائهٔ خدمت متکى است مى‌تواند موجب افزايش اشتغال و درآمد شود. از سوى ديگر، کشورها، ايالت‌ها و مکان‌هائى که شاهد رفت‌وآمد زياد مسافر و جهانگردى هستند، مى‌توانند هزينه‌هاى غير مستقيم و ناملموس اين پديده را حس کنند.

اگرچه چنين استدلال مى‌شود که جهانگردى گونهٔ مهمى از فعاليت اقتصادى است، ولى بايد آن را تنها جزئى از يک سلسلهٔ از خلاقيت‌ها و ابتکار عمل‌هائى دانست که موجب رونق اقتصادى مى‌شود. اين بدان معنى نيست که در بخشى از شرايط، اين صنعت نمى‌تواند موجب افزايش درآمد يا اشتغال شود، بلکه برعکس، اثرات اين صنعت در نواحى و مناطق مختلف، فرق نمى‌کند. تجربه نشان داده است که صنعت جهانگردى شکل‌هاى متفاوتى به خود مى‌گيرد و مى‌تواند موجب تأمين رضايت مسافران و جهانگردانى شود که با انگيزه‌هاى گوناگون به سفر مى‌روند. همچنين تجربه نشان مى‌دهد که برخى از مکان‌ها (مقصد مسافر) گاهى به شهرت مى‌رسند و گاهى شهرت خود را از دست مى‌دهند و در اين ميان عوامل محيطى داخلى و خارجي، مانند ناآرامى‌هاى سياسي، فاجعه‌هاى طبيعى و مسئله‌هائى چون عرضه و تقاضا نقش دارند. مکان يا محلى که به‌صورت کامل به جهانگردى وابسته است، با تغييرى که در هر يک از اين عوامل رخ دهد به شدت آسيب‌پذير است و در مقايسه با يک سيستم اقتصادى که به‌صورت کامل در گرو رونق جهانگردى نيست، آسيب‌پذير است.