شنبه, ۸ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 27 April, 2024
مجله ویستا

دوربین‌های مورد استفاده در خارج از استودیو


  دوربين‌هاى مورد استفاده در خارج از استوديو
دوربين‌هاى تلويزيونى که در خارج از استوديو به‌کار مى‌روند به چهار گروه تقسيم مى‌شوند:
۱. دوربين‌هاى بزرگ استوديوئى- اين دوربين‌ها با ويژگى‌هاى کامل ضبط تلويزيونى و پارامترهاى خاص فنى و هنرى ساخته شده‌اند.
۲. دوربين‌هاى قابل حمل بزرگ- اين دوربين‌هاى قابل‌حمل با حجم مناسب غالباً از تجهيزات متنوعى برخوردار هستند که کاربرد آنها را وسيع‌تر مى‌سازد (سيستم‌هاى مختلف عدسي، نماياب‌ها). دوربين‌هاى قابل حمل بزرگ در داخل استوديو و برنامه‌هاى خارج از استوديو قابل استفاده‌ هستند.
۳. دوربين‌هاى سبک- اين دوربين‌ها به‌منظور استفاده در برنامه‌هاى خبرى و گزارشى خارج از استوديو و در موقعيت‌هائى که به دوربين‌هاى کوچک و قابل‌حمل روى دست نياز است طرح شده‌اند.
۴. دوربين‌هاى ارزان قيمت قابل‌حمل کوچک- اين‌گونه دوربين‌ها به‌منظور کاربرد‌هاى تلويزيون کابلي، صنعتي، مدار بسته، و حتى بعضى از برنامه‌هاى خارج از استوديو طرح و ساخته شده‌اند.
- تجهيزات دوربين‌هاى خارج از استوديو:
- چگونگى نصب :
نصب دوربين‌هاى ويژهٔ خارج از استوديو متنوع و قابل انعطاف است. دوربين‌ها را مى‌توان روى پدستال‌هاى سبک، سه‌پايه‌ها (ثابت و متحرک)، دالى‌هاى سبک يا جرثقيل‌هاى هيدروليک نصب کرد و يا به‌طور ثابت در جائى قرار داد (روى سکوها، برج‌ها و پشت‌بام ساختمان‌ها). هليکوپتر نيز به‌عنوان سکوى متحرکى براى دوربين مورد استفاده قرار مى‌گيرد (در ضمن مى‌تواند به عنوان ايستگاه رلهٔ ماکروويو عمل کند).
دوربين‌هاى قابل حمل را مى‌توان روى سه‌پايه‌هاى سبکى نصب کرد که توسط کمربند تصويربردار نگاه داشته شوند. از طرف ديگر، آنها را مى‌توان روى شانه يا دست حمل کرد. معمولاً ديگر تجهيزات دوربين در جعبه‌هاى آويزان روى شانه‌ها يا در کوله‌پشتى حمل مى‌شوند يا روى وسيلهٔ جداگانه‌اى سوار مى‌شوند. در بعضى موارد، اين تجهيزات در واحد سيار قرار مى‌گيرند.
- تجهيزات الکترونيکى و مولد نيرو :
دوربين‌هاى دستى و سبک معمولاً از نيروى باترى استفاده مى‌کنند (باترى‌هاى قابل شارژ کمرى سلول‌هاى نقره - نيکل و کادميوم ). البته امکان استفاده از مولد‌هاى برق واحد سيار، سيستم باترى ماشين يا برق شهر نيز هست.
- لامپ‌هاى دوربين :
دوربين‌هاى خارج از استوديو معمولاً از لامپ‌هاى پلمبيکُن، ساتيکُن، چالتيکُن در اندازه‌هاى ۱ يا ۳/۲ اينچى (۲۵ يا ۱۸ ميلى‌متري) استفاده مى‌کنند. توسعهٔ تکنولوژيکى وسايل الکترونيک تحولات سريعى در اين زمينه امکان‌پذير ساخته و امروزه اندازهٔ اين لامپ‌ها (و در نتيجه دوربين‌ها) تا حدود اعجاب‌آورى کوچک شده است.
- سيستم‌هاى عدسى :
با وجود اينکه دوربين‌هاى سبک وقتى روى سه‌پايه يا پدستال نصب مى‌شوند توانايى پذيرش عدسى‌هاى بزرگ زوم را نيز دارند (۳۴ به ۱) اما در مواقعى که دوربين روى دست قرار مى‌گيرد، سيستم‌هاى سبک عدسى ضرورى است (۶ به ۱ يا ۱۰ به ۱). در بعضى شرايط عدسى‌هاى سبک و زاويه ثابت (غيرزوم) کاربرد بيشترى دارد.
مشکلات مربوط به واضح‌سازى تصوير که قبلاً در مبحث کاربرد عدسى زوم ذکر شد، در دوربين‌هاى سبک نيز وجود دارد. اين مشکلات به‌ويژه در نماهاى روى دست و با عدسى‌هاى زاويه باريک خودنمائى مى‌کنند.
- تنظيم خودکار ويدئو :
اگر چه در شرايط مشکل، مدارهاى خودکار تنظيم در ارائهٔ تصاوير قابل قبول کمک زيادى مى‌کند اما معجزه نمى‌کند؛ هر سيستم دوربينى محدوديت‌هاى ذاتى خود را دارد. اگر تغييراتى در نور و رنگ‌مايه‌هاى صحنه پيش بيايد، اين مدارها فقدان اين عوامل را جبران خواهند کرد، اما اين عمل فقط در جهت توازن پارامتر‌هاى فنى خودش انجام مى‌گيرد. به‌طور مثال، اگر نور شديدى وارد نما شود، ديافراگم دوربين به‌طور خودکار بسته مى‌شود و با اين عمل رنگ‌مايه‌هاى تيره از بين مى‌رود، حتى اگر رنگ‌مايه‌هاى موضوع اصلى نيز تيره باشند. بنابر اين، جلوهٔ قابل رؤيت حاصله غيرمنتظره خواهد بود.
معمولاً تنظيم‌هاى خودکار ويدئو اين خصوصيات را دارند:
۱. ديافراگم خودکار- در صورت بروز اختلاف در رنگ‌مايه‌هاى صحنه و نور به‌طور خودکار تنظيم مى‌شود. چنان‌چه از تنظيم دستى استفاده شود، شاخص موجود در نماياب دوربين نشان خواهد داد که چه وقت ميزان نوردهى صحنه از نظر فنى مناسب است.
۲. سطح سياهى خودکار- تعادل سياهى را ثابت نگاه مى‌دارد.
۳. سطح سفيدى خودکار- تغييرات حرارت رنگى نور را جبران مى‌کند (خود را براى نمونه‌هاى سفيد منتخب در صحنه مجدداً تنظيم مى‌کند).
۴. تنظيم تضادمندى صحنه- تنظيم گاما براى جزئيات موجود در سايه تحت شرايط کاملاً پُرتضاد.
- تصحيح پايه- زمانى :
اگر بخواهى تصاوير تلويزيونى بدون هر گونه اُفت رنگ و حتى فقدان کامل رنگ يا جابه‌جائي، پخش و تکثير شوند همگاهى کامل سيستم ضرورت دارد.
در گزارش اخبار تلويزيونى خارج از استوديو، يک دستگاه ضبط ويدئوى قابل حمل با صرفه و پر استفاده است. با وجود اينکه خروجى اين دستگاه، تصاوير قابل قبولى را در مونيتورهاى تصوير توليد مى‌کند (که نسبت به تپه‌هاى همگاهى گوناگون تنظيم مى‌شوند) اما تصوير ويدئوى آن ثبات لازم براى استفاده در يک سيستم تلويزيونى دقيقاً همگاه شده را ندارد. به‌ويژه وقتى که تدوين نوار ويدئو ضرورت داشته باشد يا از ميز ترکيب تصاوير (مخلوط يا هم‌گدازي) استفاده شود، نوسانات نامنظم سرعت که از حرکت نوار و نارسائى‌هاى مکانيکى دستگاه ناشى مى‌شود موجب تجزيهٔ تصوير يا بروز اشکالاتى در رنگ مى‌شود.
با استفاده از روش تصحيح ديجيتال مى‌توان بر اين مشکل فائق آمد، اين‌گونه تصحيحات حتى اشتباهات فاحش را جبران کرده و تصاوير با ثباتى را با کيفيت خوب از اين دستگاه‌هاى قابل حمل ضبط ويدئو به‌دست مى‌دهند.
تصحيح‌‌کننده‌هاى ديجيتال پايه- زمانى با جمع‌آورى اطلاعات ويدئو از دستگاه ضبط ويدئو (بدون توجه به سرعت تغيير اطلاعات) و بيرون کشيدن آنها از حافظهٔ خود در مقاطع دقيق زمانى به‌صورت کاملاً همگاه با سرعت تپهٔ همگاهى ايستگاه تلويزيونى عمل مى‌کنند. نارسائى‌هاى مشخص ديگر را نيز مى‌توان اصلاح کرد، از جمله نارسائى‌ در جزئيات رنگ و نوفهٔ ويدئو (اگر چه تأخير فام موجود در 'زير- رنگ' سيستم‌هاى ضبط هليکال اصلاح نمى‌شود). در شرايط نور کم، ابزار کاهندهٔ نوفهٔ ديجيتال (پاک‌کنندهٔ برفک) به‌نحو خارق‌العاده‌اى اشکالات پس‌زمينه را کاهش مى‌دهد (در حالى که تأخير نور باقى مى‌ماند). اين وسيله مى‌تواند حالت دانه- دانه‌اى فيلم نمايش داده‌شده در تلويزيون را نيز از بين ببرد.


همچنین مشاهده کنید